▪️Anı türünde yazılan kitapları oldum olası sevmişimdir; sizi bugünden alır geçmişin tozlu ama bir o kadar da özgün anlarına taşır. Eeee hele bir de “Köy Enstitülerinden” birinin anıları ise kıymeti bir o kadar da artar...
Köy Enstitüleri hakkında çok yazıldı çizildi bir daha tekrar etmeye gerek yok ancak, şu bir gerçek ki -hem de ne acı gerçek- enstitülerin faydaları, ülkemize etkileri uzun süre devam etti lakin o nesil yavaş yavaş kaybedildikçe ortaçağ karanlıklarına dönüş başladı..Enstitülerin kapatılmasına emeği geçenlere Allahtan rahmet dilemiyor aksine onları birer fani olarak görüyorum..
Hacı Angı, kelimenin tam anlamıyla yoksul bir ailenin ilk çocuğu.. Hayatı Köy Enstitüsünde öğrenci olduğu an itibari ile değişiyor.. Hangi dersler YÖK ki okulda, derslerin yarısı kültür ve meslek, yarısı da tarım ve sanat; Türkçe, Matematik, Fizik, Kimya, Biyoloji, Coğrafya, Tarih, Moda-Sanat, Müzik ( her öğrenci bir alet çalmayı öğrenmek zorundaydı), Beden Eğitimi, Resim-İş, Yurt Bilgisi, Aile Bilgisi, Sağlık Bilgisi, Genel Öğretim Metodu, Özel Öğretim Metodu, Pedagoji Tarihi, Psikoloji, Sosyoloji, Ruh Sağlığı ve Pedogoji gibi meslek dersleri, Tarla Tarımı, Bahçe Tarımı, Bağcılık, Süt Teknolojisi, Şarapçılık, Marangozluk, Yapıcılık ve demircilik...Saymakla bitmez.. Bir an kendimi bu dersleri alan biri olarak hayal ettim.. Ah keşkem keşkem...
Köy Enstitüsünde aldığı temel onun tüm hayatı boyunca yaşam kolonlarını, çatısını oluşturdu. Hayatını Türk çocuklarının öğrenimine adadı.. Dahası kitapta...
Oldukça akıcı, sıkmayan dili var. Anı türü okurlarına tavsiye ederim..
