Bir Şehre Gidememek
Mario LeviBir Şehre Gidememek Gönderileri
Bir Şehre Gidememek kitaplarını, Bir Şehre Gidememek sözleri ve alıntılarını, Bir Şehre Gidememek yazarlarını, Bir Şehre Gidememek yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Yaşam oncasına insan için, olanca hızı ve umursamazlığıyla devam etmektedir ...
Sevgi de bir yolcuydu çünkü; her ilişkide, her geçen gün biraz daha çok tükenebilecek bir yolcu.
Biz hep nafile bir sevdanın peşinde koşanlardandık
bence de
Ortak duygulardan gelinmediği sürece hiçbir şeyin gerçek anlamda paylaşılabileceğine inanmıyorum ben.
Anlatmaktan da vazgeçiyorsun
Karşınızdaki insanın kimi şeyleri hiçbir zaman tam anlamıyla dinlemeye ve anlamaya istekli olamayacağını da öngörebiliyorsunuz.
"Kitaplar" diyebiliyorum kitapların çok özel dünyasından hep bir şeyler beklemiştiniz ne de olsa; kandırmacalardan ve kaçışlardan bir küçük sığınak yaratmıştınız kendinize.
Kaçıyorum ama geçmişimden ve hep yanıbaşımda gezinen hayaletimden. Kendimden, yenilgilerimden, bazı insanlarla karşı karşıya kalmaktan kaçıyorum.
Her şey bir yana, yaşanmış olan ne denli yanlış olursa olsun kimi deneylerin ardından insan sürekli olarak artı bir şeyler oluveriyor.
Ama bir sevda sözkonusu olunca insan hiçbir yere yalnız gidemiyor, hüsranları ve ayrılıkları hep beraberinde götürüyor.
Ayrılıklar hep olacak
Bambaşka iklimlerde bambaşka insanların olduk. Bir bakışta, bir gülüşte ya da bir gece boyunca yaşamak istediğimiz ve kimileyin bulduğumuzu sandığımız sevdaları yaşadık. Ama ayrılık hep yaşanacaktı ve sonuç ne olursa olsun hiçbir zaman bitmeyecek, sonlanamayacaktı bir insana yolculuğumuz.
Seneler geçer, geride kalan onca sözcüğe karşın nerede olduğunuzu bir türlü kestiremezsiniz. Ama sonuç ne olursa olsun, yaşadıklarınızın tümü bir özleme tutsaklıktır, bunu çok iyi bilirsiniz. ‘Parantez kapanır,’ bir nokta konur. Yaşam oncasına insan için, olanca hızı ve umursamazlığıyla devam etmektedir.
Ama beklenmedik sözcüklerin, beklenmedik zamanlarda uyandırabileceği bir sözcük fırtınası vardı, bunu biliyordum ve bu gerçeğe yolun herhangi bir yerinde güvenebileceğim inancındaydım.
Suskunluk, evet. Ya da kimi çıkmazları yalnızca bakışlarla, hiçbir şey söylemeksizin anlatabilmek.
Günler değişmeye, upuzunmuş gibi görünen bu yolsa her geçen gün daralmaya devam edecek diyorum kendi kendime ve yaşamaya mecbur olduğumuz tüm insan ilişkilerinde küçük sevinçlerden hep medet ummaya çalışacağız. Ve bu yolun bir yerinde hiç beklemediğimiz bir anda bir hayaletin ya da şehrin tutsağı olduğumuzu anlayacağız.
Ama eski günleri şöyle bir gözümün önünden geçirdiğimde her şeyin tatlı bir hüzne dönüşebileceğini daha şimdiden sezinliyorum. Yaşadığımız şehirler işte bu yüzden değişecek ve anlam kazanabilecek. Ama bütün bunlar için bu acıları yaşamamış olmamız gerekiyor.