Askere çağrılmayı beklediği 3,5 ayda psikolojik olarak birçok farkındalık yaşayan -ya da kabaca "boşluğa düşen" diyelim- Joseph, çevresine karşı daha tahammülsüz davranmaya başlar. Hâliyle kimse onun bu "yeni" hâlinden hoşlanmaz. Oysa o da muzdariptir kendisinden; düşünmek, düşünmemek, hareketlerinin sorumluluğunu almak, katlanmak onu yormaya başlamıştır. Askere çağrılmayı da, emir komuta zincirinin bir parçası olarak bireysel düşünmek zorunda kalmayacağı için hevesle beklemektedir zaten. Zira ruhu ancak bu şekilde gerçekten özgür olabilecektir. Kısa olmasına rağmen yeterince doyurucuydu. Keyifle okudum. =)
