“Sen, ey incir ağacı, bilsen nice zamandır etkilemekte beni, çiçeklerini neredeyse bütünüyle görmezlikten gelip, en temiz sırlarını yerleştirivermen tam zamanında olgunlaştırılmış meyvelerine. Ve dalların, bir fıskiye
gibi göndermekte özsuyuntı aşağılara: O anda uyanır özsuyu uykusundan, neredeyse uyanmamış gibi,
en tatlı eyleminin sarhoşluğu içersinde.
Bak: Tıpkı cisimleşmiş tanrı gibi.”