sevgiyle yöneldiğim, her şey putlaştı önce,
asla geri dönmedim, ben bu hâli görünce,
devam edip yürüdüm… yürüdüm hayli zaman,
puthâne oldu gönlüm… velâkin geldi bir an
ki, “Rakıyb” ismi Rabbin, silkeledi dünyamı,
bilemedim gerçek mi, yâhud bu bir rüya mı?!.
tezatlar zâil oldu, bitti galat-ı rûyet…
vahdet sırrı ufkumda şimşek çaktı nihâyet!..
deniz gibi kabaran âlemim sükûn buldu..
tekmil enfüs ve âfâk bir noktada cem oldu!..
hapsolmaktan kurtuldum, beden denilen leşe…
yakmak münhasır değil, bildiğimiz ateşe!..
ÂCİZ BİR KULUN OLDUĞUMA BAKMAYIP RABBİM.
NASIL BİR DÂVAYA GİRİŞTİM, ÂMÂN!..
FAKAT ÜMMÎD EDERİM,
SÂHİB-İ KEREM OLAN,
SENDEN,
SALÂH-I HÂL EYLEYİP BANA İHSAN..
SONRA BÜTÜN HİS VE DÜŞÜNCELERİMİ,
ŞEREFLİ RIZAN,
İLE KILIP ME؛LÜF VE BERABER..
VE KENDİNE DOST OLARAK SEÇTİĞİN
BÜYÜK PEYGAMBER...
HAKKINDA İZHÂRA ÇALIŞTIĞIM
HİS VE FİKİRLER,
SENDEN. ENGİN BİR İLHÂMA
MAZHAR OLSUN, DİLERİM