Behçet Necatigil'in yayınlanan ikinci şiir kitabıdır. Yarin mendili nakışlı okşadım ellerimle. göz göz üzerimde çevrenin bakışı. çevre ateş içinde daralmakta çember biz yanarsak beraber yanarız seninle beraber. çevre tortop vurur sırtıma sırtıma. yüksek dağların orada çevre yok. Şiirin ikinci bölümünde geçen hikaye, birçoğumuzun az çok bildiği, aşina olduğu bir hikayeyi anlatır: şem(mum) ile pervane. pervane, pervane olmazdan evvel hür uçan bir kelebektir, salınır salınır durur semada. pervane, pervane olmazdan evvel -bence- epey aylaktır da. kelebek uçuşunu sürdürürken bir gün şemi görür. şemin nuru öyle güzeldir ki, kelebek ne bakmalara kıyabilir, ne ayrılığa dayanabilir, çareyi nurun çevresinde dönmekte bulur. kelebek, nurun çevresinde dönende pervane olur (çevre ateş içinde). ancak pervane nurun aşkına doyamaz, ona daha da yaklaşır. çevresinde dönerken oluşturduğu çember her geçen gün daha da daralır (daralmakta çember). fakat bilmez ki çember daraldıkça şemin nuru onun kanatlarını yakmaya başlar ve nihayetinde pervane bir kor parçası olarak ölür. şem buna dayanamaz ve can ipini yakar ve ağlamaya başlar. ağladıkça gözyaşları kor halindeki pervanenin çevresinde birikir. şem ile pervane böylece kavuşurlar (biz yanarsak beraber yanarız / seninle beraber)

ÇevreBehçet Necatigil · Varlık Yayınları · 196015 okunma

minimalist ⍘

@FethiKORKMAZ_·

3ay

95 syf.

· Kitabı okudu

7/10 puan verdi

Bak bir şey diyeyim mi? Gerçekten şu alttaki yazıyı okumadan önce yani normal olarak şiiri okurken şiir kitabını kendi kendime dedim ki "ya dedim bu adamın şiiri sadece duyguları harekete geçirmiyor aynı zamanda düşünceye ve iyiliğe de bilinçli olarak zihinde yer veriyor. Okuyorum ve bundan aynı zamanda bilgi alıp fayda görüyorum. Hani şiiri bir öğüt havasıda taşıyor kendi içinde. Salt yazmak için var değil kelimelerin seçiminden de belli basit sade ama o an için gerekli olan o. Bundan önceki okuduğum şairlerin birçoğu gerçektende ferdi ve kifayetsiz sanata saplanıp kalmıştı. Sanat anlayışını kısaca şöyle özetler Necatigil: “Sanatçı içinde yaşadığı topluma karşı bazı vazifeleri olduğunu düşünmeli; sanatını sade güzele değil, iyi ve faydalıya da yöneltmelidir. Güzel, çok vakit iyinin içindedir. Toplumun realitelerini görmezden gelerek kendi renkleriyle yetinen bir sanatkâr çevresini daraltmış, hitap kabiliyetini azaltmış olur. Sanatkâr bozuk düzen bir toplum kaosuna müdahalelerde bulunmazsa, onu elinden geldiği kadar düzeltmekten yüksünürse ferdi, kifayetsiz bir sanata saplanır, kalır.” (agy., s.438-439) Bu şiir senin için Elif dediği uzun bir şiir var bir de

ÇevreBehçet Necatigil · Varlık Yayınları · 196015 okunma