İşte yazdım, daha doğrusu yazmaya, anlatmaya çalıştım. İşte bitiriyorum. Çünkü dengbêjler artık ölüyor ve zaman, pazar, pazarlama zamanı. Mehmed Uzun böyle demiş ve yıllar sonra günümüzde ben de bu duruma şahitlik ediyorum. Dengbêjler öldü, seslerini bıraktılar bizlere. Peki o seslere kulak veren var mı? Maalesef ki çok az var. Dengbêjler çok az biliniyor, adları çok az dillere dolanıyor. Hüzünü dile getiren stranlariyla çok fazla insanın duygularına tercüman olabilecek cânım dengbêjleri, kim biliyor, kim dinliyor? Sesleri dağlara yayılan dengbêjleri, etrafında bir sürü insanı toplayan dengbêjleri şimdi kim duyuyor? Popüler değil diye ve şimdi anlayıcısı az olan bir dilde söylendiği için kimse onlara zaman ayırıp, ruhuyla eşlik edemiyor. Tüm dengbêjlere, Kürt dilinin belleğine yürekten selam olsunn!!
