Direklerarası: Türk Tiyatrosundan Hikayeler
Burhan ArpadSözler ve Alıntılar
Sara Mannik Hanim anlatiyor
Bir aktrisin hayatında tadacağı en büyük heyecanı o günlerde yaşadım. Sonra da, bir daha ele geçirememek üzere yitirdim. Monsieur Antoine beni
bir yıl süreyle Paris'e, kendi yönettiği Antoine Tiyatrosuna gönderecekti. Bü tün muamele tamamlandı. Hattâ , yol hediyesi olarak bir tayyör diktirdi.
Herşey hazırdı. Paris yolculuğuna çıkmak
üzereydim. Ne var ki , bü tün genç kızların yüreğini bugün
bile oynatacak olan bu güzel rüya gerçekleşemedi.
Osmanlı İmparatorluğunun Birinci Dünya Savaşına girmesiyle hersey kaldi.
Maksim Bar yıldızı ve İstanbul Coline Moor'u dansöz ve şantöz irma
Toto- şimdi yanı başımda.
Naşit Özcan, Bakırköy hastanesinin on sekizinci koğuşunda geçirdiği üç ayı her zaman ve ürpertiyle hatırladı. Kalın dcmir parmaklılar, yüksek duvarların ve tel örgülerin ardında, ömürlerinin tükenmez çilesini dolduran bahtsız insanları hiç unutamadı.
Cemal Sahir'in Çardaş'ı büyük topladı. En çok oynanan operet oldu. 30 nisan 1923*de ellinci oyun verilmişti.
Cenaze alayı, yeni adı Turan sinema ve tiyatrosu olan Millet tiyatrosunun önünde ağırlaştı. Eller üstünde taşınan tabutun başı, tiyatrodan yana
çevrildi. Direklerarası, birkaç dakika için derin bir sessizliğe ve hareketsizliğe gömüldü. Naşit' Özcan, Direklerarası'ndan, Millet tiyatrosu'ndan ve Tuluat sahnesinden ayrılıyordu.