“Çünkü Çanakkale bir dirilişti, Türkün geri dönüşüydü, Milli Mücadele’nin ve Cumhuriyet’in habercisi, taç kapısı, arifesiydi, yeni Türkiye’nin önsözü’ydü.”
Zafer kulaktan kulağa yayıldı. Halk sokaklara döküldü. Evler, dükkânlar bayraklarla donatıldı. Minarelerin kandilleri yakıldı. Süleymaniye camisinin yaşlı mahyacısı çıraklarıyla geldi. Düşündüğü cümleyi iki minare arasına kandillerle yazıp yatsı namazına yetiştirdi:
“ÇANAKKALE GEÇİLMEZ”
Bu kısacık cümle yıldırım hızıyla dört bir yana yayılıp benimsenecek, milli bir parola olacaktı…