Dostluk ve Yaşlılık
Marcus Tullius CiceroDostluk ve Yaşlılık Sözleri ve Alıntıları
Dostluk ve Yaşlılık sözleri ve alıntılarını, Dostluk ve Yaşlılık kitap alıntılarını, Dostluk ve Yaşlılık en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Şimdiye dek başınızda olan aklınız nereye gitti de
Çılgınlar gibi yolunuzu şaşırdınız?"
Sophokles'e "Aşkla aran nasıl?" diye sorulunca cevabı:)
"Tanrılar korusun! Ben ondan elimi eteğimi seve seve çektim; kaba, çılgın bir efendinin elinden kurtulmuş gibiyim..."
"Belli dost bellisiz işlerde belli olur"
geçmiş zaman akıp gitmiştir; elde kala kala erdem ve dürüstlükle kazandığın şey kalır. ya öyledir; saatler geçer gider, günler, aylar, yıllar, hepsi geçer; ve geçmiş zaman hiç geri gelmez; geleceği de bilemezsin. bize verilen ömür ne kadar olursa olsun, hoşnut olmak gerek. bir oyuncunun hoşa gitmesi için oyunun bitmesine gerek yoktur, oynadığı perdede beğenilmesi yeter; işte bilge bir insan da yaşamının plauditesine* dek yaşamak zorunda değildir; çünkü bir ömür, kısa da olsa, iyi ve onurlu olarak yaşamaya yetecek denli uzundur.
Yaşlılığa katlanmak, kusurlarını çabalarımızla gidermek gerek. Sağlığı göz önünde tutmak, bedeni ölçülü olarak işletmek, gücümüzü yok edecek denli değil, tazeleyecek denli yiyip içmek gerek. Hem yalnızca bedene değil, asıl zihne ve ruha özen göstermeli; çünkü yağsız kalan lambanın söndüğü gibi, bunlar da beslenmezse, yıkıma uğrarlar. Çok yorucu olan bir beden eğitimi, kuşkusuz bedeni ağırlaştırır; zihinse, işletildiğinde çevikleşir.
Cicero'u devlet düşmanı ilân ettiler. Cicero kaçtı, fakat yakalandı. MÖ 43 yılının 7 Aralık günü başı kesilerek idam edildi. Başı Forum Romanum'daki Rostra'da halka teşhir edildi, elleri ise Senato binasının kapısına çivilendi.
yok mide falan kalmadı bende
Bir suçu dost uğrunda işlemiş olmak, o suçu bağışlatmak için bir neden değildir. Çünkü dostluğun temeli, erdeme karşı duyulan saygıya dayandığına göre, insan erdemden ayrılırsa, dostluk süremez.
Bir oyuncunun hoşa gitmesi için oyunun bitmesine gerek yoktur, oynadığı perdede beğenilmesi yeter; işte bilge bir insan da yaşamının "plaudite"sine dek yaşamak zorunda değildir; çünkü bir ömür, kısa da olsa, iyi ve onurlu olarak yaşamaya yetecek denli uzundur.
Ama, insanın her şeyi zayıf ve ölümlü olduğuna göre, bari seveceğimiz, bizi sevecek insanları arayalım. Çünkü sevgi ve yakınlık olmazsa, yaşamın hiçbir zevki kalmaz.
Dostluk konusunda düşündüğümde, hep şu noktayı göz önünde tutmalı diye de düşünürüm: acaba dostluğu arattıran neden güçsüzlük ya da gereksinim midir? Acaba karşılıklı yardımlaşmaya girişirken insanların amacı tek başlarına pek başaramayacakları şeyi bir başkasının yardımıyla elde etmek, sırası gelince karşılığını yapmak mıdır? Yoksa bu yardımlaşma dostluğun özelliğidir de, dostluğun daha derin, daha soylu, salt doğanın yarattığı başka bir nedeni mi vardır?
Şölenlerde de maddi zevklerden çok arkadaşlarımla birlikte olmaya, söyleşiye değer verirdim. Dedelerimiz iyi etmişler de arkadaşları bir araya toplayan sofralara "convivium" demişler. Öyle ya, insan birlikte yemek yedikleriyle birlikte yaşar.
Doğallıkla, düşüncesizlik çiçeği burnundakilere, akıllılık da yaşını başını almış olanlara vergidir.
Sayfa 13 - Dünya Klasikleri Dizisi, Çevirenler: Yaşlılık - Ayşe Sarıgöl, Dostluk - Türkân Tunga
Kendime güvenim olsaydı, hiç güçlük çıkarmazdım.
Sayfa 24 - arya
Karışık, hile dolu bir kafada bağlılık olamaz. Dostun hoşlandığı şeylerden zevk almayan, onun yaradılışıyla uyuşmayan insan, bağlı ve bağlılıkta sürekli olamaz.
İnsan bir gün düşman olabileceği bir kimseyle dost olabilir mi?