Herkes sadece kendisiyle meşguldü. Herkes onları oraya sürükleyen düşüncelere, zevklere ya da tutkulara kendini tamamen kaptırmıştı. Onun için, başka düşünceler ve kendi üzüntüleri içinde, başını önüne eğmiş, sapına soluna bakmadan, hatta Kapiya’da oturanları bile fark etmeden geçenleri görmüyorlardı bile.