Sokrates gibi Epiktetos da arkasında kendisinin yazdığı bir kitap bırakmamış. Ne iyi ki, Epiktetos'un sözlerini öğrencisi Flavius Avrianus'un derslerde tuttuğu notları düzenleyerek yazdığı bu kitap sayesinde öğrenebiliyoruz. Kitapta "Düşünceler" ve "Sohbetler" olmak üzere, iki bölüm var. Bu bölümlerde, Epiktetos'un Stoacı fikirlerinden bahsediliyor. Bu fikirlerin Mevlâna'nın fikirlerine yakın bir seyir izlemesi de ilginç. Altı çizilen, üzerine düşünülmesi, daha da önemlisi, hayata geçirilmesi gereken pek çok fikir var eserde. Öğretisi sözel olarak oldukça basit ama uygulaması bir hayli zor. Kısaca şöyle diyor: "Sözün kendi iradene geçer. Mutluluğu iradende arıyorsan bulabilirsin. İraden de değil de dışarıda arıyorsan işte o zaman mutlu olamayacaksın. Çünkü mutluluğunu iraden dışında bir yere bağlamak seni köleleştirir." Epiktetos'ta müthiş bir tanrı bağlılığı var. Sanıyorum, öğretisini kendisi için de kolaylaştıran şey bu. Çünkü onun inanışında, tanrı ona ne vermişse o buna layıktır. Makam, unvan, para gibi beklentileri yoktur Epiktetos'un. Bunlar kendiliklerinden gelirse reddetmez ama onların peşinden de koşmaz. Hatta bunları arzulayanları küçümser. Onların özgür değil, köle olduklarını söyler. O, kendisine verilenle yetinir ve sadece sözleriyle değil, davranışlarıyla da örnek bir insan olmaya gayret eder. Daha önce Kılavuz Kitap'ını okuduğum Epiktetos'un bu kitabında da beklediğimi buldum. İyi kitap ama bu baskısında imla ve anlatım hataları çok fazla. Özellikle, "şey" kelimesi hep önceki kelimeye bitişik yazılmış; "birşey" gibi. Gülü seven dikenine katlanıyor. :)
