"Günahlarımızdan dolayı ümitsizliğe düşmeyiz, "benim işim bitti ben de cehennemlik oldum" demeyiz yahut "ben artık paçayı kurtardım, köprüyü geçtim,ben artık cennetliğim" de demeyiz. Korku ile ümit arasında (havf ile reca) bir denge noktası var ki onu tutturmamız isteniyor bizden.Yani ümidimizi kaybetmeyeceğiz ama emin de olmayacağız.Kendimizi garantide görmeyeceğiz ama umutsuzluğa da düşmeyeceğiz. "