Emanet Çeyiz Mübadele İnsanları
Kemal YalçınEmanet Çeyiz Mübadele İnsanları Sözleri ve Alıntıları
Emanet Çeyiz Mübadele İnsanları sözleri ve alıntılarını, Emanet Çeyiz Mübadele İnsanları kitap alıntılarını, Emanet Çeyiz Mübadele İnsanları en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Demek Pontus Rumları, Türklerin aldatılmış torunlarıymış!
Giresun Kitaplığında ancak Pontusların gerçek kimliklerini öğrenebildim!... Başkaca bir arşiv, araştırma, belge bulamadım. Bu kadar bilgi bile yeterliydi bazı gerçekleri anlamaya!
Çirkince'de gölgeden güneşe çıkmayanlar, çalışmayanlar, kaba insanlar çok öldü. Gölge fesleğenleri çabuk öldü... Türkiye'de, Çirkince'de çok çalışanlar, ezilenler, pişkin insanlar, fakirler dayandı rezilliğe, zorluklara.
"Kardeş, aman terörist falan değilsin ya!" diyerek soruyla karışık için deki kuşkuyu dile getirdi. Güldüm:
"Tabii teröristim! Terörist olmasam, Halit, Engin terörist olmasa, gecenin bu saatinde Ferizdağ tepesinde ne işimiz var? Terörist olmasam ta Almanya'dan kalkıp da buralara gelir; Havva Nineyle, Salih Tilkiyle konuşacağım diye koşturur muyum? Keşke her terörist benim gibi, bizim gibi olsa!..."
... Gece bir vakit gözlerime uyku girmedi. Nedir bu böyle? Yunanistan'da, Vraşno'da, Vatalakos'ta ve diğer yerlerde kimse bana "Sen te rörist misin? Sen şu musun, bu musun?" diye sormaz, kuşkulanmaz, korkmazken; neden kendi yurdumda, kendi insanlarım her adım başı soruyor, kuşkulanıyor, başlarına bir iş gelmesinden korkuyordu. Nedir bu dağı taşı, kadını erkeği, gencini yaşlısını saran kuşku ve korku?
Ben de korktum kendi ülkemde, kendi insanlarımın korkusundan!
Bu sorular, bu korkular, bu düşüncelerle sağıma döndüm, soluma döndüm; güzel günleri, korkusuz yaşanılan günleri düşledim...
Hacı Ahmet derledi, ey gidi adamlar!
Babam tarakçıydı. Bilin mi donluk tarakları? Dokuma tarakları yapardı memlekette. Camız boynuzundan yapardı. Mengeneleri vardı. Keserdi, ısıtırdı, doğrulturdu. Tarak yapardı. Ona da tarak derler. Saç tarağı, baş tarağı... Bunlardan satardı. Kışın bu işleri yapar, yazın Samsun'a giderdi. Çömlek yapardı. Çömlek o zamanlar çok para ediyordu.
Etrafımızdaki, çok uzaklardaki başı dumanlı dağlar bir gece vakti, ba baları tarafından, ölmemek için boğularak öldürülen 20 bebenin acısını taşıyorcasına suskun ve heybetliydi.
Bulutların gölgesinin koyulaştırdığı dağın bağrına, bulutların arasındaki boşluktan ışık hüzmeleri vuruyor ve oralar başka bir mevsimi, başka bir geçmişi çağrıştırıyordu.
Minoğlu'nun kızlarını aramaya gitmiştim. Karşıma hiç duymadığım, görmediğim, bilmediğim olaylar, insan manzaraları; insanın iliklerine işleyen, ölümüne bir yurt özlemi çıktı.
Artık ‘ Dünyada ve ülkemizde, bundan sonraki göçlerin daha sağlıklı olması için ne yapılabilir?’ sorusunun yanıtını aramak yerine, göçleri gerektiren nedenleri ortadan kaldırmak zorundayız...
Sayfa 265Kitabı okudu
Terk edilmek ölümün öteki adı!
Sayfa 37Kitabı okudu
700 kişilik Ferizdağ'dan 136 kişi gelebilmiştik Vatalakos'a. Dimi- dov'un evi dedikleri bizim hane 29 kişiydi 1921'in Kirez ayında.
1923 un güz ayında bir ben, bir kız kardeşim, ebem, anam, üç de yen gem yedi kişi kalmıştık geriye!
Daha ne anlatayım? Daha ne diyeyim? On gün anlatsam bitmez çektiklerimiz!
Ölmeyince ölmüyor insanoğlu, demirden sağlam!..."
"'Hepinizi Yunanistan'a yollayacağız. Erkeklerinizi önceden gönderdik. Sizi de arkalarından göndereceğiz. Orada birleşeceksiniz!' demişler."
"Doğru muymuş bu?"
"Bilen mi var! Askere mi gitti, öldü mü? Ne olduğunu bilen yok! Ka dınları kızları, çoluk çocuğu Katırcı Ali'nin evine kapattıktan sonra, Honaz'ın o zamanki ağalarından bazıları; bazı zaptiyeler, bazı sütü bozuklar Rumların evlerini paluçka etti."