Ferit Edgü ile tanışma kitabım olmuş oldu, Çakır ile tanışmak hiçliğe sahip olsa dahi "yaşamın içinde" olması beni iyi hissettirdi bir şekilde. Kitap çok akıcı bir şekilde ilerliyor. Fotoğrafik öykülerle bir anda kendimi Çakır'ın fotoğraf albümünü karıştırırken bulmuş oldum. İnsan olmayı, yalnızlığı kabul etmeyi bana güzel aktardı Çakır.
İkinci öyküde ise Fethi Baba gibi bir karakterden çıkmış olsa da "Nereden geldiklerini, niçin geldiklerini bilmeyenler, nereye gittiklerini de bilmezler." sözü aklıma kalsın isterim.
