Matmazel Noraliya’nın Koltuğu, Dokuzuncu Hariciye Koğuşu gibi romanlara baktığımda bu kitabı zayıf buldum. Kitapta Neriman’ın geçirdiği dönüşüm çok ani oldu. Duyduğu bir hikayeyle bir anda baştan beri bahsettiği bütün fikirlerden ve kararlardan vazgeçmesi açıkcası çok mantıklı gelmedi. Yazar bir düşünceyi savunmak isteyebilir fakat bunu daha iyi bir kurguyla inandırıcılığı kaybetmeden yapsa okurken daha çok keyif alınabilirdi. Buradaysa kabul ettirilmek istenen fikir çocuk kandırıyormuş gibi bir edayla yapılıyor, o kadar ki kuzenlerin anlattığı hikayeyi okuduğumda Neriman’ı vazgeçirmek için uyuduruluyor sandım.
