Felsefi Ve Politik Düşünceler
Mirza Fetali AhundovSözler ve Alıntılar
Böyle saçma bişey kimin aklıma geldi acaba :D
Cehennem de bir dağ boğazı bulunmaktadır. Bu boğazda 70.000 ev, her evin içinde 70.000 oda, her odanın içinde 70.000 karayılan, her karayılanın midesinde de içi zehirle dolu 70.000 adet testi vardır. Cehennem ateşi, bu dünyadaki ateşten 70 kat daha yakıcıdır.
Bunun dışında cehennem de 40 köşe vardır, her köşede 40 yılan, her yılanın midesinde 330 akrep ve her akrebin iğnesinde de 330 testiyi dolduracak kadar zehir bulunm aktadır.
Tanrı gerçekten iyi mi?
Ben, âdil olan Allah’ın yüz yıllık ömrüm
süresince işlediğim cinayet ve günahların karşılığı olarak beni yüz yıl, hattâ iki yüz, üç yüz, dört yüz, beş yüz ve nihâyet bin yıl boyunca cehennem ateşinde yakmasına razıyım. Ancak, suç işlediğim süreden çok daha uzun süre bana cehennem de azap çektirmeye, adalet açısından Allah’ın hakkı var mı? Allah beni düşüreceği cehenneme girişle orantılı hangi iyilikte bulundu ki bana? Vücudum yassılaşacak, kemiklerim kırılacak ve sürme gibi dağılacak, ama o hâlâ ellerini yakamdan çekmeyecek, beni daha önceki organlarımla yeniden diriltecek ve sonu gelmeyecek işkencelerine yeniden başlayacak! Bu dünyada zevkle geçen yüz yıllık yaşamı, bir günü yeryüzündeki bin yıla eşit olan cehennem deki bir günlük işkenceye eşit tutmak olabilir mi? İnsana verdiği ceza, onun “dişe diş, göze göz” yasasına karşı işlenen suçtan milyon defa daha ağırken, böyle bir Tanrıya âdil denebilir mi? Allah’ın bu davranışı onun merhametin, iyiliğin, cömertliğin, bağışlamanın kaynağı olan niteliğiyle uyuşuyor mu? Böylesine acımasız, böylesine kin güdücü bir Tanrı, sahip olduğu cehennemiyle herhangi bir cellattan, herhangi bir baş kesen canavardan daha kötüdür...
Eğer melek, cinler, şeytanlar, devler vb. hayal ürünü yaratıklar gerçekten var ve dünyamızın varlıklarından iseler, bu yaratıkların görülür ya da hissedilir olmaları gerekir. Ancak görülmeyen ve hissedilmeyen, üstelik de zaman ve mekân dışında bulunan bütün bu hayal ürünü yaratıklar, demek ki gerçek değildirler, bunlar yalanların, saçmalıkların eseridirler.
Bir gurup çıkarcının tezi.
M.F. Ahundov, insanın insanı ezmesinde en büyük aracın Tanrı olduğunu kavrama noktasına geldi. İnsanları kölelik içinde tutmak için Tanrının uydurulduğunu kavrayan Ahundov, şöyle yazar:
“ ...Böylesine acımasız, böylesine kin güdücü bir Tanrı, sahip olduğu cehennemiyle herhangi bir cellâttan, herhangi bir baş kesen canavar dan daha kötüdür... Eğer o, bana karşı böyle teröristçe davranacaksa, niçin beni yarattı? Ben ondan ne zaman bir yaşam istedim ki? Eğer sonum bu şekilde olmak zorundaysa, onun bağışlayacağı yüz yıllık ömrü şeytan alsın! Böyle bir yaşam sürekli bir bolluk ve zevk içinde geçse de, bu durumda benim için yılan zehrinden daha yakıcıdır. Eğer cehennem gerçekten varsa, öyleyse bu Tanrı bir kinci, iğrenç bir varlıktır ve korkunç bir zorbadır. Cehennemin varlığına ilişkin inanç su katılmamış bir yalanken, siz, şarlatan ve ikiyüzlü vaizler, niçin yoksul halkın yüreğine onunla korku salıyor, niçin halkı Tanrının (!) nimetlerinden yoksun bırakıyor ve niçin onun diğer uluslarla ilişki kurmasına, o ulusların bilim ve sanat alanlarındaki yaratılarından yararlanmasına izin vermiyorsunuz?” (“İkinci Mektup").
Muhammed, Zeynep ve Zeyd olayı.
“Allah’ın elçisi ve peygamberi, bir işi görüşmek için bir gün oğulluğu Zeyd’in (K elba kabilesinden Zeyd İbn Harise İbn Şerahil) evine gittiğinde, Zeyd’in yıkanmakta olan çırılçıplak haldeki karısıyla karşılaştı ve ona şöyle dedi: ‘Sen, seni yaratan Allah’ın bir hikmetisin!’ Zeyd eve döndüğünde karısı ona peygamberin gelişinden söz etti ve peygam berin kendisine söylediği sözleri kocasına iletti. Bunun üzerine Zeyd çabucak peygambere gitti ve karısını ona önerdi, ama peygamber bunu reddetti ve ona dedi ki: ‘Karını bırakma ve Allah’tan çekin.’ Allah, bu olay üzerine Cebrail aracılığıyla yukarıdaki âyeti gönderdi.”
Peygamberin kendisi nin, kimi anlayışlara göre, kendi konumu açısından uygunsuz saymasına, kendini mazur gösterm esine, bugüne dek bu davranışından ötürü kendini kınamalardan kurtaramamasına ve bizzat kendisinin Zeyd’e: ‘Karını bırakma ve Allah’tan kork!” demesine karşın, Allah’ın bütün büyüklüğü ve Tanrısal önemini bir yana bırakıp Cebrail’i peygambere göndererek, sadece cinsel ihtirasını gidermek için mutlaka Zeyd’in karısını kendine alm asını isteyecek kadar alçalacağı bana çok yakışıksız geliyor. Acaba peygamberin 22 eşi ve cariyeleri ona yetm iyormuydu? Mutlaka Zeyd’in karısından mı hoşlanması gerekiyordu? Allah ’ın başka işleri yoktu da, bu gibi
zırvalarla mı uğraşmak zorundaydı?
Son söz.
Emeviler ve Abbasiler şeriatın doğduğu çağda bu konuda samimiydiler, ne var ki
İslâmiyette zulmü ve baskıyı ilk onlar başlattılar. Şeriatın emirleri niçin onları bu zorbalıktan ve baskıdan alıkoym adı ve niçin Müslüman halklar arasındaki zulüm , o günden beri şeriatın bu emirleri eşliğinde varlığını sürdürmektedir.
Adaletin sağlanması ve zorbalığın ortadan kaldırılması, ancak yukarıda sözünü ettiğim koşullarda olanaklıdır. Yani ulusun kendisi sağgörülü ve sağduyulu olmak, kendi içinde güç ve düşünce birliğini gerçekleştirmek, ondan sonra da zorba yöneticiye dönerek, ona: “Devletten ve hüküm etten çekil!” dem ek zorundadır. Halkın, yaşadığı çağın durumuna ve gereklerine göre yasalar çıkarması, bir anayasa hazırlaması ve bu anayasayı izlemesi gerekir. Halk ancak
o zaman yeni bir yaşama kavuşur ve Doğu ancak o zaman bir cennet olur!
Ahundov eşitlik ve insan haklarından söz ederken, özellikle kadın ve erkek hakları üzerinde durur. Hiçbir yasanın kadın haklarından söz etmediğini, etsede bu hakları sadece kısıtlamak için söz ettiğini kaydediyor.