Feride - Bütün Şiirleri 2
Yılmaz OdabaşıFeride - Bütün Şiirleri 2 Gönderileri
Feride - Bütün Şiirleri 2 kitaplarını, Feride - Bütün Şiirleri 2 sözleri ve alıntılarını, Feride - Bütün Şiirleri 2 yazarlarını, Feride - Bütün Şiirleri 2 yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
sokulsan rahmanların şeyho dağ rüzgârı kokardı
öpsen kıl'dı şeyho, koklasan duman
bilmezdi şalvarının renginin neden değiştiğini
ve kentte
duvar yazılarının neden eksildiğini…
ilk mayıs sabahlarının güzelliğini
bozkırı
yağmuru
ve nal seslerini
Farkında mısın hüzünlere ayarlı saatler yine ve kanıma dokunuyor
bu karartma geceleri susmak böyle...
Aldırma,
bir kedere sevkolunmuş sûretim...
Benim ömrüm hep beyaza kandı.
Hangi beyazı tutsam gri oluyor,
Sonra boğulup kararıyordu...
Hiçbir beyaz
Bembeyaz
Hiçbir yaz,
Yaz
Kalmıyordu
(Bütün griler eskiden beyazdı Feride)
Herkesin bir Feride'si vardır ben bilmez miyim.
Herkesin bir ayakkabısı gibi bir de şarkısı.
Herkesin bir kimsesi vardır ben bilmez miyim;
bir de kimsesizliği..
Paramparça kıldım şiirimi.
S
o
n
r
a
a
ş
k: Sonra!
/Ve gittim yüreğimde kan gülleri.
Siz de o aşkın teninde dinamit sayın beni!/
Her deniz bir martı, her ömür bir tufan, her rüya bir uyku, her nota bir şarkı, her mezar bir ölüm, her ağaç bir kök, her dağ bir duman, her güneş doğacak bir kuytuluk bulur ya kendine, bulur ya;
ben
senden
başka
sen
Bulamam!
Her Karacaoğlan bir zülüf bulur (yeter ki bakmayı bilin, her yârin zülfü vardır); her ressam bir tuvâl, her kış bir ayaz, her kitap bir okur, her şarap bir adam bulur kendine...
Her yağmur bir gök bulur elbet kendine; her yeşil bir dal, her su bir damla, her ateş bir kül, her takvim bir yıl bulur kendine! Her yangın bir duman, her öğrenci bir okul, her artı bir eksi, her yol bir taşıt, her soru bir yanıt.
(Artık sen... Sen Feride olsan da,
bana böyle delice göz kırpan yeryüzüne kansam da,
kansam da mahvolmuşum kız, mahvolmuşum!)
Bazen Feride olmak istersin
Çünkü sana gelmiştim, dağılmıştım, sevmiştim;
En umulmaz o sularda vurgun yemiştim...
Tüketmeden sevda ezgilerini bir ünlem olmak varken;
üç mevsim ilkyaza açılırken yeşile dolmak varken,
yerküreyi sarmaşık gibi sarmak, tek telden her tele bir akort olmak, dorukların dağlarına tutunup kalmak, meydanlarda, halaylarda diz kırıp gülmek varken; sen sar ve sor beni bırakıp gitmek varken...
Hiçbir beyaz
bembeyaz;
hiçbir yaz,
yaz
kalmıyordu!
(Bütün griler eskiden beyazdı Feride...)
Benim ömrüm hep beyaza kandı.
Hangi beyazı tutsam gri oluyor;
sonra boğulup kararıyordu...