Feride - Bütün Şiirleri 2
Yılmaz OdabaşıFeride - Bütün Şiirleri 2 Sözleri ve Alıntıları
Feride - Bütün Şiirleri 2 sözleri ve alıntılarını, Feride - Bütün Şiirleri 2 kitap alıntılarını, Feride - Bütün Şiirleri 2 en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Sessizlik sensizliği ezbere bilir
sensizlik her şeyi bilir...
şimdi "kaç" diyorsun da
başka sokağım yok ki
yağmurum yok ki benim!
feride,
sen bu kadar akıllının içinde nasıl...
nasıl delisin böyle?..
Ben bu şiiri okusam, sen çıkar mısın?
tüketmeden sevda ezgilerini bir ünlem olmak varken; üç mevsim ilkyaza açılırken yeşile dolmak, yerküreyi uçurumlarda bile sarmaşık gibi sarmak, tek telden her tele bir akort olmak, dorukların dağlarına tutunup kalmak, meydanlarda -halaylarda diz kırıp gülmek varken;
sen sar
ve sor beni bırakıp gitmek varken ...
Ben bütün yeşillerimi inatçı ayazlara çaldırdım;
Sen kendinin ellerinden tut
ve kendine benim için bir gül ver.
(Herkesin bir Feride'si vardır bilmez miyim.
Herkesin bir ayakkabısı gibi bir de şarkısı.
Herkesin bir kimsesi vardır ben bilmez miyim; bir de kimsesizliği...)
ay biter-
se bende biter, ay üşür-
se ölmüşlüğüm kadar üşürüm ben de...
Yanmaktan değil, yakmaktan 'müebbeden men' ömrümde,
bir tutam hırçın gençlikle,
yürüdüm takvimlerin amansız büyüsüne;
yüreğim uçurumlar denginde.
""kirli yaşansa da günler evrilir maviye...""
şimdi sokaklardayım
sokaklarda ...
içimin sokaklarına adın yürüdü...
Bazen Feride olmak istersin
Çünkü sana gelmiştim, dağılmıştım, sevmiştim;
En umulmaz o sularda vurgun yemiştim...
Oysa iki tufandık seninle.
Yatağını arayan iki ırmak belki de.
Çoktandır dalgınlığımı düşürüyorum göğsüne;
yorgunluğumu, solgunluğumu bu dar evlere...
sana bir bıçak vereyim rüyalarımı dağıt
bir rüzgar vereyim külümü,
bir sevda vereyim kuraklığımı dağıt!