Şafak söktü ama gün doğmadı. Gri gökte kırmızı bir güneş,daha doğrusu ortalığı ancak aydınlatacak kadar bir ışık veren donuk bir çember belirdi. Sanki gün batmış, alacakaranlık çökmüştü. Ve gün ilerledikçe bu loşluk yerini karanlığa bıraktı, rüzgar yere yatmış mısırların üstünde ağlayıp inledi .
Sayfa 6