Bir gün toprak sahibi geliyor. Geçimini tarladan sağlayan bütün köylüyü evinden yurdundan kovuyor. Böylece Joad ailesinin yaşama tutunma, ayakta kalma serüveni başlıyor. Eski bir kamyona ihtiyaci olacak eşyalarını , yiyeceklerini alıp uzun bir yolculuğa çıkıyorlar. Varacakları yerde yüzlerce isçi alımı olduğuna, çok para kazanacaklarına inanarak. Yol boyunca ceplerindeki az miktar parayla, karın doyuracak kadar olan yiyecekleriyle idare etmeye çalışıyorlar. Sadece onlar değil onlar gibi iş uğruna günlerce yol giden aileler var. Ancak gittiklerinde alacakları para bütün gün çalışıp o akşam yemek yiyebilecekleri kadardır. İş uğruna büyük hayallerle gittikleri yerde hep hüsrana uğrarlar, aile parçalanır. İnsanlar bir akşam karınlarını doyurabilmek için toprak sahiplerinin hakettiklerinden daha azını vermelerine razı olurlar. Kitap çok kısa bir zaman diliminde, uzun betimlemelerle geçiyor fakat o betimlemeler sizi öyle yaşanılanların, ortamin içerisine çekiyor ki asla sıkılmıyorsunuz. Okurken adeta Joad ailesinin yanındaymışım, onların yaşantısına ortakmışım gibi hissettim. En etkileyici , insanlığın hala bitmediğini, iyiliğin var olduğunu, elindeki en azı bile paylaşabilmenin yine yoksullara ait bir yeti olduğunu anlamamı sağlayan bölüm sonu oldu. Şimdiden okuyacak olanlara keyifli okumalar dilerim.
John Steinbeck 'in 1939 yılında yayınlanan 1940'da Plutzer ödülü alan bir romandır. Romanda 
Gazap Üzümleri nin anlamı Joad'ların hayallerini yıkan kapitalizm sistemlerine
