Ben hâlâ o sevdanın ardından koşarım,
Ben hâlâ o sevdanın aşkıyla yaşarım.
Belki de sevdanla gireceğim toprağa,
Ben her an sevdasız olanlara şaşarım...
Kitabın genel içeriğine bakarak bu sevda, vatan-millet sevdası diyorum. Çünkü başka dizelerde de içinde bu sevdayı taşımayanlara "çift çift" sözleri vardı. Yine bir dizede gerdanlık geçirmediğim boyun kalmadı diyordu. Yani kendince herkesi eleştirmiş, hem de öyle kör tarafgirlik diyemeyeceğim. Bazı dörtlüklerin tarihine bakıp araştırdım kimi işaret ediyor diye. Açıkçası 25 Mart 2009'a dair özel bir şeyler aradı gözüm. Ben onu Muhsin YAZICIOĞLU'ndan ayrı düşünemiyorum. İki aynı gönül gibiydiler. Ben ikisini de geç tanıdım. Babam ne dediyse onu duydum. Ama ikinin biri gittikten sonra söylenir ya bazı şeyler, anlaşılır ya... İşte öyle. Abdurrahim KARAKOÇ'un onunla ilgili bir benzetmesi vardı. Yavuz'un Sinan'ıdır diye. Türkiye BİR YİĞİDİNİ KAYBETTİ DİYE... Senin iki yüzün de Yunus Emre, siyasette bir yüzün Yavuz Sultan olacak demiştim diyor. Bazı şeyleri çok net açıklıyor... Şimdi olsaydı Nasılsın başkan derdim diyor. Nasılsın. Çok samimi bir konuşmaydı. Öyşesine değildi. Sonuçta orada bir yerlerde ,
"Zulüm Azrail olsa da hep Hakk'ı tutacağım. Mukaddes, davalarda ölüm bile güzeldir." dizeleri gönlümü etti benim...
KARAKOÇ'un var bir siyasi geçmişi. Allah rızası için girdim, Allah rızası için çıktım der. Siyaset budur, pistir der peşine de. O yüzden burada da kimseyi ayırdığını düşünmüyorum. Herkeste ne gördüyse onu yazmış, eksik olabilir; fazla değil.
