Tesadüf müdür bilinmez,
bir önceki okuduğum kitapta Leyla Erbil şöyle diyordu: “Türk aydınının hangi acılar içinde kıvrandığını, kadına ne gözle baktığını gördüm.”
Dışarıdan postmodernizmin önemli temsilci olan Toptaş, özgün bir roman yazıyor ve baştacı ediliyor. Zamanında onlarca hatta belki daha fazla kadını taciz edip cinsel saldırıda bulunan mağdur kadınlardan birine “böyle giyinmeseydin o zaman” deme hadsizliğinde bulunan biri aslında.
Sadece bu kadarlık biri.
Kitabı okurken gözümde dağ devirmişçesine enginleşen bir adamın azıcık araştırma yapınca çirkinlikleriyle karşılaşmak tam bir hayal kırıklığı oldu benim için.
Bir insanın edebiyatını özel yaşantısından ayrı tutmak gerekir elbet ancak başka insanlara bilhassa kadınlara el ve dil uzatmışsa bu özel hayat tanımını aşıp toplumsal suça girer ve böyle bir insanın kitabına övgüler yağdırmak hiç içimden gelmez.
Böylesi birinin hala toplumda yer bulması ise bizim de toplum olarak kokuşmuş sapıklar, cahiller ve aptallar topluluğu olduğumuzu gösterir.
Bu araştırmayı iyi ki kitabı bitirdikten sonra yapmışım öbür türlü vicdani olarak kendimi hoş tutamazdım.
