Oğlunun öğlen beslenmesini yedirmiş, zilin çalmasıyla bekleme salonuna geçmişti. Telefonu eline almış not defterine Gölgesizler'in ona neler hissettirdiğini yazmaya koyuldu. Tam o anda ekranın içine doğru kaydığını hissetti. Uzaklarda bir deniz kasabasında küçük bir çay bahçesindeydi. Deniz küçük küçük dalgalarıyla tatlı bir ezgi çalıyor gibiydi. Sahil biraz kum biraz taşlı alabildiğince uzanıyordu. Tahta masanın üzerinde yarım bardak tavşan kanı çayı ve az önce bitirdiği kitabı duruyordu. Gölgesizler...
Ne zaman geldim buraya hatırlamıyorum diye düşündü. Kaç saattir burada oturuyorum... Çok sevdiği yosun kokusunu içine çekti, dalgaların ezgisini dinledi, ne önemi vardı ki, bu huzurlu sakin köşeden hiçbir yere ayrılmaya niyeti yoktu. Yine de içinde bir yerlerde bir kıpırtı vardı, kendisine tanınan süre bitiyor ve artık gitmesi gerekiyormuş gibi...
Var mıyım, yok muyum, bir okulun salonunda mıyım, sahilde miyim... Neredeyim nasılım, hangi zamandayım... Ne anlatıyorum, kimin hayatı, kimlerin hikâyesi hiç önemli değil...
Hasan Ali Toptaş''ın şiirsel ve gizemsel anlatımının içinde kaybolun. Ne anlatmış değil, nasıl anlatmış...
10 puanlık bu kitap, yaşamda geriye sayarken ikinci bir okuma isteğini elde eden nadir kitaplardan.
Her okuduğunuzda farklı hissedeceğinizden emin olduğum bu kitabı mutlaka öneririm...
