Gözleri Açık Sevmek
Jorge BucayGözleri Açık Sevmek Gönderileri
Gözleri Açık Sevmek kitaplarını, Gözleri Açık Sevmek sözleri ve alıntılarını, Gözleri Açık Sevmek yazarlarını, Gözleri Açık Sevmek yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Olgunlaşmamış Ebeveynlerin Yetişkin Çocukları
Bir ilişki kurduğumuz zaman bilinçsiz bir anlaşma yaparız ve mesela senden beni asla terk etmeyecek babam olmanı isterim, sen de benden seni olduğun gibi kabul edecek annen olmamı istersin. Başka birinin yaralarımı iyileştirmesi olanaksız olduğu için bu gerçekleşmeyince de, eşimi suçlamaya başlarım.
En kötü durumda, bu boşluğu birbirleriyle dolduramayan çiftler çocuk sahibi olmaya karar verirler... bu durumda ebeveyn olması gerekenler kurtuluşu çocuklarında arayan, ihtiyaç içindeki iki çocuktan başka bir şey değillerdir. Yetişkin görünümlüdürler ama başkalarıyla ilişkilerinde bir çocuk gibi davranırlar.
Yetişkin yaşamlarında son derece parlak olan, ama bir ilişkinin mahremiyetine çekilince şefkat, ilgi, onay eksikliği karşısında sürekli tepki veren çocuklar gibi davranan insanlar da vardır.
Ve bu yetişkinler çoğunlukla asla anlaşamazlar, çünkü her birinin içindeki yaralı çocuk kendini ifade etmektedir; her ikisi de çocukluklarının sahnesini yaşamakta, farklı nedenlerle anne ve babalarını istemektedirler. Eşleri de aynı durumda olduğu için bu isteği yerine getiremez. Onlara olanı biteni açıkladığımız zaman tartışmaları anlamını yitirir, içlerindeki çocuklar yatışır çünkü kendilerini ifade edecek alan bulmuşlardır ve çiftler de yeniden karşılaşmak için şimdiki zamana dönebilirler.
Yaralı çocuğumuzun ıstırabını ve öfkesini ifade edebileceği bir alana ihtiyacı vardır. Ona bu alanı tanıyınca büyümeye başlar ve ilişkilerimize karışmaz.
Istıraplı yerlerde durmanın olanaksız olduğunu düşünürüz ve tek çıkışın tepki vermek olduğuna inanırız; içe kapanmak, saldırmak, suçlamak ya da kaçmak.
Yıllarca böyle davrandıktan sonra bu yerler terk edilmiş olarak kalır. Oralarda var olamadığımız için sadece boşluk vardır, bu nedenle içimizde bir kara delik, eksik bir parça bulunur.
Sevmek başkasının içeri girmesine izin vermekle ilgili bir karar, savunmalarımı indiriyorum, güvensizliğimi terk ediyorum, onun için kendi katı düşüncelerimden vazgeçiyorum ve nasıl olduğunu, nasıl hareket ettiğini, nasıl düşündüğünü keşfetmeye karar veriyorum, onu benim gibi düşünmeye, benim gibi yapmaya zorlamıyorum. Ayrıca kendimi de, onun olmamı istediğini düşündüğüm kalıba girmeye zorlamıyorum.
Bence aşk süreğen bir şey. Ama buna ulaşabilmek için sevmemize engel olan önyargılarımızdan kurtulmamız gerekli.
...
Birlikte olmanın verdiği haz: bu da başka bir tanımlama. Sadece onun güzelliğine, ekonomik gücüne, beni ne kadar sevdiğine değer verirsem, onunla olduğum zaman kendimi nasıl hissettiğimle bağlantı kuramam.
Başka biriyle birlikte olmaktan haz duyduğumuz zaman yaptığımız şeylerin çoğunu onunla paylaşmak isteriz ve bu içimizde verilen bir karardır. İnsanın ne kiminle yaşadığıyla ilgisi vardır ne de iradeye bağlıdır. Ötekine farklı bir şekilde bağlandığımızı hissettiğimizde KENDİLİĞİNDEN OLAN bir şeydir.
Sevgi stratejilerle sağlanamaz. Stratejiler sayesinde amaçlarımıza ulaşır, egemen olmanın, baskın olmanın, fethetmenin tadını çıkartır fark edilmemizi sağlarız, kendimize baktırırız, ama bunların gerçek bir sevgiyle, içtenlikle, aşkla ilgisi yoktur.
İlişkimizde, bu stratejileri bir yana bıraktığımızda yolumuza çıkacak olan ıstırap ve karmaşayla karşılaşmaya hazır olmalıyız. Eve giden, ötekiyle buluşmaya giden yol budur. Aşkın yolu budur.
İhtiyaçları düşün ve iste
İnsanın ihtiyaç duyduğuna kavuşamaması çok ıstırap verir ve temel sorun budur. Kimse bir şeye ihtiyaç duyup onu elde edememenin acısını yaşamak istemez. Ama bu ıstırap gerçek ihtiyaçlarımı keşfedebilmem için tek çıkış yoludur ve ancak bu ihtiyaçlarımın neler olduğunu öğren dikten sonra (sonra!) onları tatmin edebilirim. Kendimizi savunmasız hissetmeye karşı direnirsek giderek daha fazla katılaşırız ve neye ihtiyacımız olduğunu araştırmaktan uzaklaşırız.
Ayrıca, böyle devam edersek alma kapasitemizi de kapatmış oluruz
Bu hissetmeme halinin çocukluğumuzda işimize yaramış olduğunu kabul etmek gerekli. Belki de o zamanlar tatmin edemeyeceğimizi bildiğimiz bir ihtiyacı hissetmemek son derece akıllıcaydı.
Ama bir yetişkin olduktan sonra, artık ihtiyaç duyduğumuzu kendimize verebiliriz ya da bunu bize sağlayabilecek kişileri bulabiliriz. Artık ebeveynlerimize güvenemeyiz.
Al-Harca-Değiştir= Mutsuzluk
" Eğer çocukken ebeveynlerimizin onlardan daha fazla ilgi, sevgi, memnuniyet ya da oradalık istememizden hoşlanmadıklarını fark edersek, ihtiyaçlarımızı saklamayı öğreniyoruz. Bu ebeveynlere karşı bir suçlama ya da yük değil. Muhtemelen istediklerimize sahip olamadıkları için bizim ihtiyaçlarımızı karşılayamıyorlar.
Ama kesinlikle tam da bu
Hayalleri bir yana bırakarak gerçeği kabul etmek ıstırap vericidir.
"Bir kadını hiçbir zaman gelmeyecek bir yanıtı bekler halde bırakmak için ne kadar salak olunabilir?.. Ona 'ilgilenmiyorum' de, olsun bitsin!" "Bu tipler sonra da tutup kadınların onları terk ettiklerinden yakınırlar!"
Yetişkin Çocuklar
Bir ilişki kurduğumuz zaman bilinçsiz bir anlaşma yaparız ve mesela senden beni asla terk etmeyecek babam olmanı isterim, sen de benden seni olduğun gibi kabul edecek annen olmamı istersin. Başka birinin yaralarımı iyileştirmesi olanaksız olduğu için bu gerçekleşmeyince de, eşimi suçlamaya başlarım.
En kötü durumda, bu boşluğu birbirleriyle dolduramayan çiftler çocuk sahibi olmaya karar verirler... bu durumda ebeveyn olması gerekenler kurtuluşu çocuklarında arayan, ihtiyaç içindeki iki çocuktan başka bir şey değillerdir. Yetişkin görünümlüdürler ama başkalarıyla ilişkilerinde bir çocuk gibi davranırlar.
Yetişkin yaşamlarında son derece parlak olan, ama bir ilişkinin mahremiyetine çekilince şefkat, ilgi, onay eksikliği karşısında sürekli tepki veren çocuklar gibi davranan insanlar da vardır.
Ve bu yetişkinler çoğunlukla asla anlaşamazlar, çünkü her birinin içindeki yaralı çocuk kendini ifade etmektedir; her ikisi de çocukluklarının sahnesini yaşamakta, farklı nedenlerle anne ve babalarını istemektedirler. Eşleri de aynı durumda olduğu için bu isteği yerine getiremez. Onlara olanı biteni açıkladığımız zaman tartışmaları anlamını yitirir, içlerindeki çocuklar yatışır çünkü kendilerini ifade edecek alan bulmuşlardır ve çiftler de yeniden karşılaşmak için şimdiki zamana dönebilirler.
Yaralı çocuğumuzun ıstırabını ve öfkesini ifade edebileceği bir alana ihtiyacı vardır. Ona bu alanı tanıyınca büyümeye başlar ve ilişkilerimize karışmaz.
İçimizdeki yaralı çocuğun ilişkilerimize etkisi
Çocukluğumuzda ifade edemediğimiz acılarımızı bir sırt çantası gibi taşırız ve biz farkına bile varmadan hareketlerimizde ifade bulurlar. Daha düşünmeye firsat kalmadan belli bir biçimde davranmış oluruz. Bir ilişkide en büyük sorunları bu tür tepkiler yaratır.
Ne yazık ki, geçmişte çözülmemiş öfkeleri ve ıstırapları kendi tepkilerimiz
Aşk ile sevgi arasındaki fark
Aşık olmak bedava, neredeyse kaçınılmaz bir deliliktir, teknik açıdan manik bir heyecanı barındıran hezeyanlı bir karmaşa çerçevesidir. Sevmek tam tersine, ihtiyat gerektirir ve bedeli yüksektir. Daha uzun ömürlü daha az çalkantılıdır, ama sürmesini sağlamak için sıkı çalışmak gerekir.
İnsan farklılıkları keşfettikçe bunlar kendilerini sürtüşme şeklinde ortaya koyarlar.
O sana o kadar çok şey ifade ederken tartışmak çor zordu, ama gerçek varlığını kabul etmek de zordu.
Ne yaparsak yapalım, birkaç hafta sonra, bir süre sonra (beş dakika, üç ay...) öteki saklayamadığı gerçekliğini bize gösterir, bizim de sonsuza kadar saklayamayacağımız gerçekliğimizi görür; aşkı ne kadar gönlümüzü okşasa ve kendimizi aşık hissetmek ne kadar hoş olsa da bu böyledir.
Bir rüyadan uyanmak gibidir. Kendimizi bir saydığımız o insandan şaşırtıcı şekilde farklı biri ortaya çıkmaya başlar. Tutku evresini terk ederken ötekinin değiştiğinden, artık eskisi gibi olmadığından söz edenleri dinlemek komiktir çünkü değişen tek şey baktıkları gözleridir.
" sevdiğimiz zaman gözün gördüğünün ötesini görürüz. Aşkta estetik kanunların değeri yoktur"
İnsan sahip olmadığı bir şeyi nasıl kaybeder ki?