Hadrianus'un Anıları
Marguerite YourcenarHadrianus'un Anıları Gönderileri
Hadrianus'un Anıları kitaplarını, Hadrianus'un Anıları sözleri ve alıntılarını, Hadrianus'un Anıları yazarlarını, Hadrianus'un Anıları yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Aslında, insanın gerçek sürekliliği kanla belirlenemez; İskender'in dolaysız verisi bir Asya kalesinde çelimsiz Persli prensesten doğan bebek değil, Sezar'dır; çocuksuz ölen Epaminondas, çocuk yapmak yerine zaferler kazandığını söyleyerek övündüğü zaman haklıydı. Tarihte yeri olan insanların pek çoğunun sıradan ya da daha beter çocukları olmuştur; kendi içlerinde bir ırkın tüm kaynaklarını tüketiyor gibidirler. Bir babanın sevgisi, her zaman bir yöneticinin çıkarlarıyla çelişkilidir. Aksi takdirde, imparatoroğlu, gelecekteki prens için en kötü okul olan, prenslik eğitiminin olumsuz etkisi altında ezilir gider.
Biz imparatorlar Sezar değiliz; biz devletin görevlileriyiz. Bir gün, sonuna kadar dinlemeyi reddettiğim bir davacı kadın, onu dinlemeye zamanım yoksa, ülkeyi yönetecek zamanımın da olmadığını söylediği zaman haklıydı.
Dünyadaki hiç bir felsefenin, köleliği baskı altında tutmayı başaracağını sanmıyorum; hiç olmazsa adını değiştireceklerdir.
İNSANLIK, ÖZGÜRLÜK, MUTLULUK sözcüklerinin henüz kötüye yorulup yıpranmamış olmaları ve değerlerini henüz yitirmemiş olmaları bile beni sevindiriyordu.
İki kafanın teması
Dostluk tüm benliğini verdiği bir seçimdi; benim yalnız aşık olduklarıma verdiğim gibi kendisini bir dosta tümüyle veriyordu. Beni herkesten iyi tanıyordu; herkesten dikkatle gizlediklerimi onun görmesine izin verdim; örneğin, gizli korkaklıklarını. Benden hiçbir şey gizlememiş olduğuna inanmak isterim. Aramızda hiçbir zaman bedensel bir yakınlık olmadı; onun yerini sıkı sıkıya iç içe girmiş bu iki kafanın teması almıştı.
Bir sevdalının genç bir omuzda soluğunun kesildiği gibi ağzının tadını bilen bir kişinin en sevdiği yemek karşısında zevkle ağladığına tanık olmadıkça, aşkın yalnızca bedensel bir zevk olarak sınıflandırılmasını kabul edemeyeceğim.
Sayfa 18Kitabı okudu
Antakya depremi…
Aralık ayının ortalarında, bir gece, deprem, bir kaç saniye içinde Antakya kentinin dörtte birini yerle bir etti. Yıkılan bir direk, Traya'nın orasını burasını ezmişti ama o kahramanca yaralılara yardımını sürdürdü; çok yakın çevresinden bazıları ölmüştü. Suriyeli güruhlar, felaketin suçlusunu bulmaya çalışı yorlardı ve İmparator hoşgörü ilkelerini bir yana bırakarak, bir grup Hıristiyanın katledilmesine izin verme yanlışını yaptı. O mezhebi ben kendim de pek sevmem ama, yaşlı adamların kırbaçlanmasının, çocuklara işkence yapılmasının görüntüsü genel tedirginliği arttırdı ve uğursuz kışı daha da iğrençleştirdi. Depremin etkilerini hemen onaracak para yoktu; binlerce barınaksız insan geceleri meydanlarda çadır kuruyorlardı. Saraya üşüşen ileri gelenlerin hiç kuşkulanmadıkları, gizli bir nefretin, saklı bir hoşnutsuzluğun var olduğunu, yapmakta olduğum yoklamalardan anlamıştım. Yıkıntıların ortasında, İmparator, bir sonraki seferinin hazırlıklarını yürütüyordu…
Arena!!
Arenada katledilecek vahşi hayvanlann Asya ve Afrika'dan getirtilmeleri bir yıl sürmüştü: Bu tür on iki bin canavarın katli ve düzenli bir biçimde on bin gladiyatörün yok edilmesi, Roma'yı kötü bir ölüm alanına çevirmişti. O özel günde, Attianus' un evinin çatısında, Marcius Turbo ve ev sahibiyle birlikteydim. Aydınlatılmış kent, gürültülü eğlenceler arasında korkunçtu!
Kadim mevzu
Roma sabahlarının şehvetli okşamalarının taşıdıkları ünlü adların ya da son gi'zi kendilerini çıplak göstermek olan, ama onu da süsten arındıramadıkları, gösterişlerin ayrılmaz parçalarıydılar. Daha çok şey istiyordum: Aynaya ilk kırışıklığın yansıdığı, ilk doğan çocuğun ölümünden sonra ya da hastalık anında olabileceği gibi, kendi kendine kalan süssüz insan yaratığını görmek istiyordum.