Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.13
Har Yorumları ve İncelemeleri
Har yorumları ve incelemelerini, Har kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Har puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
·
Puan vermedi
Uzaktan seviyorum seni
kokunu alamadan,
boynuna sarılamadan
yüzüne dokunamadan
sadece seviyorum
öyle uzaktan seviyorum seni
elini tutmadan
yüreğine dokunmadan
gözlerinde dalıp dalıp gitmeden
şu üç günlük sevdalara inat
serserice değil adam gibi seviyorum
öyle uzaktan seviyorum seni
inanılmaz bir üslup kullanılan güzel roman. Harika diyaloglar, akıcı bir dil, müthiş göndermeler ve ince espriler. 200 küsür sayfalık romanın tamamı sanki bir manzum eser gibi okunuyor ve hemen de bitiyor.
Kitabın son 2 3 cümlesi metrelerce yüksekten kafanıza düşen bir tuğla etkisi yapıyor. Aslında ilk defa duyduğumuz şeyler yazmıyor kitabın sonunda ama Murat Uyurkulak nasıl yapmışsa yapmış işte.
''Olsun dedi Tefail, yine de kardeştirler.''
Har insanın bir çırpıda okuyabileceği eğlenceli kitaplardan biri olarak hafızamda yer edecek. Bunun yanı sıra oldukça politik, felsefik bir kitap olarak karşımıza çıkıyor. Netamiye(Türkiye) denilen hayal ülkesinde geçmişte yaşanan acı hadiseler yazarın kimi zaman alengirli kimi zaman Mükremin Çıtırvari bitirim üslubuyla okuyucuya aktarılıyor. Karakterlerin birbiriyle kuyruklarının değdirildiği yerler ve hikâyenin bağlanması ise olağanüstü. Yazarımız İhsan Oktay Anar’ın Amat romanı için ‘onu okudukça yaşasın edebiyat diye bağırasım geliyor’ demiş. Bu romanları hatmettiği o kadar belli ki neredeyse Anar’ın romanları kadar kıymetli bir kitap yazmış. Onun kurgusundan ve üslubundan fazlaca etkilendiğini düşünüyorum. Masalsı karakterler, ütopik bir dünya ve hikayenin bağlanış şekline bakınca edebiyatın da genetik bir miras gibi aktarıldığını düşünüyorum. Bir farkla Anar’ın romanları Osmanlı zamanında geçerken buradaki konu yaşadığımız çağda ve Türkiye’de geçiyor. Bir de Anar’ın romanları farklı alanlara ilişkin bilgilere yer vermesi nedeniyle daha yoğun bir emek gerektirirken yazarımızda bunun yerine argonun daha öne çıktığı görülüyor. Bir tek göze batan hususun bu olduğunu düşünüyorum. Bunun dışında harika bir kitap, okuyanı pişman etmez denilen türden.
Kitabı beğenip beğenmediğimden emin değilim.
Bana çok öven oldu,anlaşılmaz olduğunu söyleyen oldu. Beğendiğim taraf;yazarın her şeyle beylik bir şekilde dalga geçiyor olması. Örneğin;din,devlet,siyaset,…Kitap dindar bir kimliğe ağır gelebilir. Zira inancın her bir yönünü tiye alıyor. Çok fazla metafor var. Hikaye çokça bölünüyor. Bir yerdeyken aniden bambaşka bir yere gidiveriyorsunuz. Aslında bunu seviyorum. Ama metaforlardan mı, hikaye yahut kahraman bende çok yer edinmediği için mi bilmiyorum kopukluklar beni sıktı. Doğru-yanlış kavramlarını sorgulatıyor. Sanki yazar,ortalamanın doğru bildiğini sarsarak yanlış’ın aleminden herkese meydan okur gibi. Doğu’nun makus talihine göndermeler var. Eleştirel boyutu sevdim,özellikle sinemanın bir kayboluş sahnesi vardı. Sanki var olmayan bir aleme geçiş yapıldı. Orada kendimizin de bu alemde aslında var olmadığımızı acı bir şekilde hatırlamış oldum. Anladım ki sevdiğim detaylar var ama kitabı bütünsel olarak sevmemişim Bu da böyle bir kafa
Yazarın daha önce birkaç kitabını okuyup dili hoşuma gittiği için olsa gerek bunu da alıp okudum. Benim için tamamen hayal kırıklığıydı ve şu ana kadar aldığıma pişman olduğum tek kitap oldu, tek kelimeyle hem de. Her ne kadar metaforik bir anlatımı da olsa alt metni gayet iyi anlaşılıyor, özellikle kitabın sonunda...
Okumayı bırakıp bir köşeye atacaktım lakin dayanıp bitirdim ve yırtıp çöpe atacağım.
Har, Bir Kıyamet Romanı, Murat Uyurkulak’tan okuduğum ilk romandı. Dili pek aşina olduğum bir dil olmasa da ilk sayfadan beni içine çeken bir roman oldu. Murat Uyurkulak’ın kelimelerle dansında, bazı satırlarda İhsan Oktay Anar ve Ahmet Hamdi Tanpınar karışımı bir tad hissettim.
Kitap iki bölümden oluşuyor. İlk bölüm iki farklı anlatıcı
BAB02
Yetti okuduğun.
Artık yaz.
Yaz,âlemdeki son imzan bir kelime olacaktır zira.
Güçlü olsanda yaz.,zayıf olsan da.
Zayıfın sığınağıdır kelime, güçlünün cümlesinden alır intikamını mutlaka."
HAR kitabının sondan bir önceki kapısı , veya bölümü(BAB) ile alıntı yaprak başlamak istedim.
Terkip( bir şeyi karıştırıp birleştirmek) ile başlayan terhis ile biten, Bablarının isimleri bile öykünün anlamlarına göre seçilmiş olan, gerçekle fantastik ögeleri nasıl başlayıp nerede karıştığını nerede bir araya geldiğini anlamlandırmakla uğraştığım bir kitap.
Dilini ilk başta kavramakta zorluk çektiğim,kimi zaman 'ne anlattı bu adam şimdi!' dediğim, sık sık kelimelerin anlamlarına bakmak zorunda kaldığım,
Elimden bir an fırlatmak isterken bir cümle ile tekrar bağlandığım, bitirince iyi ki bitirdim dediğim, politik ögeler, dini motifler, yaşanmış hayatlar, yaşanacak acılar ile dolu bir yeryuvar hikayesi.
"Umudumuz onda, hakikat kitabında
-Bir tane kitap ne yapabilir ki?
-Devasa camiler inşa eder Numune kardeşim, muazzam kiliseler diker, okyanuslar dolusu kan döker, kan dindirir,milyarlarca hayatı karartır, milyarlarcasını aydınlatır.
Diyen kitap, bu cümlelerle kendi tarzını özet geçmiş.Okuduğunuzda nefret de edebilirsiniz, hayran da kalabilirsiniz kitaba ve yazara.
Yazarında dediği gibi herkesin sevdiği insanlardan kork , kelleni alanı önce o affeder.
Herkesin seveceği bir kitap değil , ama herkesin sevdiği kitaplardan da korkmak lazım bence, bir herkes olma yaratışı, özgürlüğün en büyük düşmanı.
Keyifli okumalar...
Har
Tam da ülkece kıyameti yaşadığımız şu günlerde esas kıyameti yaratanın insan olduğunu bir kez daha anlıyoruz.Binlerce canı deprem mi aldı yoksa demirden çalan müteahhitler mi? İşte bu eser de bu zamana denk geldi okumak için.Zira bu eser de bir kıyamet romanı olarak sunulmuş. Har, hakikaten kıyameti anlatan kelimenin tam anlamıyla gerçekten de harlı bir roman.
"Etrafınıza bir bakın sizce de kıyamet kopmuyor mu?" demiş yazarı Gerçekten de şöyle bir çevreye baktığınızda görüyorsunuz ki insan kıyametini kendi elleriyle getirir.
Yedikat göklerde başlayan eser, yedikat yerin dibine sokuyor alemi.İnsanoglunun her türlü pisliğini kurguya yedirerek her tür acıyı anlatarak yapan yazar, her bölümü bir ağıtla açıyor.
Meleklerin dünyası ile kahramanlarımızın dünyası bölümler halinde ardarda yazılmış. Birinde anlatılan hikayenin diğeriyle olan bağlantısını sabırsızlıkla bekleyerek okuyoruz,sonra bu bölümler harika bir şekilde birleşiyor.
"İnsanın ruhuna erişeceksen, deliğinden degil yarasından gireceksin" diye hakikati de bam bam yüzümüze vuran bir eser.Tabi anlayana ...Satır arası o kadar gönderme var ki...
Mesela kitapta var olan "yamuklar" yaşadığımız ülkenin yamuk yapmasıyla yamulmuş tipler. Her birinin öyküsüne şöyle bir değiniliyor sonlara doğru ve anlıyorsunuz ki bu yaşanmışlıkların altında yatan, yaşamı cehenneme çeviren, insanoğlunu yine bir başka bir insanoğlu tarafından nelere maruz bırakıldığını anlatan bir kıyamet romanı çıkış ortaya.
Velhasıl okuyunuz,ama okurken sinirlerinize de hakim olunuz.