Kitap daha önce bu konuda ender rastlanan bir konuya değiniyor. Tanzimant, Abdülhamit ve II.MEŞRUTİYET(İttihat ve terakki) çerçevesinde hanedan evliliği, düğünleri, törenleri, boşanmaları esas alıyor. Ve bu konu üzerinde hanedanin kadinlari üzerinden anlatiyor. Diğer devletler gibi Osmanli içinde evlilik siyasi bir otoritenin elinde ve çıkar ilişkisine dayalıydı.Hanedan içinde erkeklere değil hanim sultanlara düğün yapılırdı. Ve bu düğünler çoğu zaman gösteriş ve büyük masraflara neden olurdu.Hanedana damat almak iç güveyi almak demektir. Sultanın maaşı, evi hatta boşanma hakki kadına veriliyordu. Tabi erkekte damat olma avantajı ile her zaman olmasa da rütbe atlayabiliyordu. Çoğu evlilik siyasi nedenlerle yapıldığı için bu evliliklerin çoğunda sevgi az rastlanan bir durumdu. Tabi istisnalar var Mesela Enver Paşa bulunduğu yere mücadele ederek ve ihtilal yaparak gelmişti ve eşine bağlı aşık bir damatti.(Enver Paşa, torunun deyimiyle "Vatan,Millet,Naciye'dir")
