Ortaçağ'daki harekette seçim ölçütü yararlılıktı. Ne yararlıysa onu çeviriyorlardı (tıp, astronomi, kimya, fizik, matematik, felsefe). Hiçbir türden edebiyat çevirmediler. Ortaçağ'da Yunanca'dan Arapça'ya çevrilmiş yapıtlardan oluşan geniş bibliyografyada şair, oyun yazarı, hatta tarihçi bulamayız. Bunlar yararlı değildi, ilgi de görmediler, çeviri programlarında yer almadılar. Açıkça bir kültürel reddi bu.