" Bilmiyorum, anlamıyorum.Ben de mi değiştim yoksa? Umudum tükendi,bitti.Onun yerine bir türlü kavrayamayacağım yabancı, semsert bir acı geldi, yerleşti. Ama ağlamıyorum. İnsafsız mor lekelerle dolu,çıplak, üşümüş bacakları geliyor aklıma. Utanıyorum,ağlayamıyorum. Korkmuyorum da.Filiz'in incecik omuzları kadar güçlendi mi yoksa yorgun, yaşlı yüreğim?Bitimini göremediğim karanlıklara aynı umursamazlıkla bakabilecek miyim?"
Sanırım,bu dönem yazarların öykü ve romanlarını,kalemlerini seviyorum ben.
Selçuk Baran da '68 ve sonrasında Türk edebiyatında kendine iyi bir yer etmiş fakat günümüzde pek de tanınmayan kadın yazarlarımızdan.
Okuduğum "Haziran" kitabı yazarın ilk kitabı ve içinde 21 öykü var.
1973 TDK öykü ödülü'nü kazanmış.
Anaların hakkı,Kış yolculuğu,Bozkır çiçekleri ve Tortu yine merak ettiğim kitapları.
Öykülerin hemen hepsi ortak temada buluşmuş.Y.alnızlık ve umutsuzlukla örülü - bir çatının altında toplanmış - kendi iç dünyaları olan insanlar.Geçim sıkıntısı içinde orta direk memur aileler,geç kalınmış,ulaşılamamış hayaller ,bir bakıma anlaşılamayan zor hayatlar...
