Hayatta olan hadiselerden hiçbiri, üstünde tevakkuf etmeye değmez. Hayatta hakiki ve devamlı hiçbir şey yoktur. Her şey bir sabun köpüğü gibidir. Solmaya, ölmeye, yok olmaya mahkumdur.
Sevmek, sahip olmak isteğinin tezahürü değil midir? İnsan nasıl sevdiği bir şeyin bir başkasına ait olduğunu çekebilir, sevdiği bir şey üzerinde nasıl olur da başkalarının hak sahibi olmasına tahammül eder?