Hiç
Suat DervişEn Eski Hiç Gönderileri
En Eski Hiç kitaplarını, en eski Hiç sözleri ve alıntılarını, en eski Hiç yazarlarını, en eski Hiç yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Ve Seza evlilik senelerini düşündüğü zaman içinde hiçbir tat bulmuyordu. Ne acı ne tatlı bir hatıra, hepsi de birbirine benzeyen, tıpkı bir fabrikanın seri imalatını hatırlatan günler...
Sayfa 53 - İthaki Yayınları 1.Baskı Kasım 2013
Ne aşkmış be...
Bu aşk değil, esrarkeşlik gibi, eroinman olmak gibi acayip bir iptila. Ondan ayrılamıyor, ondan ayrıldıkça vücudunda maddi rahatsızlıklar hissediyor, afyon saati gelmiş bir afyon tiryakisi gibi, nefesi tıkanıyor, boğulmak raddelerine geliyor, öleceğini zannediyor. Vücudu ateşler içinde, büyülenmiş bir insan gibi ıstırap içinde...
Sayfa 73 - İthaki Yayınları 1.Baskı Kasım 2013
Seza'nın "Hiç" Tiradı...
Hayatta hakiki ve devamlı hiçbir şey yoktur. Her şey bir sabun köpüğü gibidir. Solmaya, ölmeye, yok olmaya mahkumdur. Sabun köpükleri... sabun köpüklerinden ufaklı büyüklü balonlar olur. Bunlar ışıltılarıyla, pırıltılarıyla, renkleriyle gözleri oyalayan ve sanki her biri birer alemmiş vehmini veren balonlar, fakat siz onları beğenirseniz, onları tutmak isterseniz ne olur? Parmaklarınız birbirine vurur ve ortada hiçbir şey kalmadığını görürsünüz. İşte, hayat da böyledir. İçinden bin küçük balon çıkan bir sabun köpüğü!
Sayfa 93 - İthaki Yayınları 1.Baskı Kasım 2013
Istırap çekerken yalnız olmak, sığınacak bir göğsü bulunmamak, güvenecek bir gönüle, bir sevgiye malik olmamak ne elim bir şey!
Sayfa 102 - İthaki Yayınları 1.Baskı Kasım 2013
Memleket neden sevilir, memleket hasreti neden çekilir, oraya hatıralarımızla bağlı olduğumuz için, orada iyi veya fena günler geçirdiğimiz için değil mi?
Sayfa 141 - İthaki Yayınları 1.Baskı Kasım 2013
Atıf'ı o kadına bağlayan his muhakkak bir sevgi! Fakat seven bir erkek nasıl oldu da o kadını kendisiyle aldattı? Kadınlar içinde, sevdikleri ve sevdikleriyle beraber yaşadıkları zaman aldatanlar yoktur. Bir kadın kalbi bu acayip oyunu, bu karmakarışık duyguyu kabul etmez. O halde demek Atıf o kadını da sevmiyor, kendisini de sevmiyor.
"Hayat bir kuruluşun değil, bir yıkılışın ifadesidir." Neden doğuyoruz? Ölmek için neden kuruyoruz? Yıkmak için neden seviyoruz? Bıkmak için neden saadeti tanıyoruz?
Felaketin azametini tatmak için ...
Anne olmak ne saadet! Anne olmak ne felaket Yarabbi! Ya artık anne olmamak... maddi ve manevi bütün ıstırapları ve bütün zevkleriyle bir evladı beş yaşına kadar getirdikten sonra, artık ana olamamak. Çocuğunun elinden alınması, kendi fikri sorulmadan, bir daha geri gelmemek üzere çocuğunun elinden alınması... bu ne elim şey, bu ne tahammül edilmez bir işkence!
Ölülerimizin arkasından yaşamak değil, onların acısına layık olmak için ölmek mecburiyetindeyiz. Ölmediğimiz için, yaşamaya haris olduğumuz için en beyinsizlerimizin bile, ağzında klişe olmuş saçma sapan sözlerimiz var.
O, bu şehre nasıl geldi? O bu şehre geldiği zaman nasıl doluydu ! Heyecanı, aşkı, kıskançlığı, ana saadeti, her şeyi, her şeyi vardı. O, bu şehre, dopdolu bir kalple geldiği bu şehirden bomboş bir kalple çıkıyor. O, bu şehre bir hayat gibi geldi, bir
hayal gibi çıkıyor. O, bu şehre bir insan olarak geldi, gölge olarak gidiyor !
- Ne olmuş kadına ... Neden yatıyor?
Ellerini pantolonunun cebine koymuş olan bu kaldırım filozofu omuzlarını silkerek:
- Ne olacak bayım, diyor. Hiç. Görmüyor musun, hiç olmuş.
Fazla bir sual sormayan genç adam sağa, ihtiyar serseri sola doğru yürüyorlar.
Ve her tesadüfleri umulmayan bir saadetti. Onları birbirlerinin
yolu üstüne çeken şey birbirlerinin gözlerinin içine
bakmak isteğinin en müthiş bir iptila gibi kuvvetli oluşuydu.
Kocaman dünya içindeki bu iki yabancıyı birbirine kavi zincirler
gibi bağlayan şey yalnız bakışlarıydı.