Hrant
Tuba ÇandarEn Beğenilen Hrant Sözleri ve Alıntıları
En Beğenilen Hrant sözleri ve alıntılarını, en beğenilen Hrant kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Rakel
... Çutakımla benim de bir âdetimiz oldu orada. O evde başladı ve son güne kadar da sürdü. Yattığımız odada hep bir ışık açık kalırdı bizim. Göz göze bakarak uykuya dalmak, gözümüzü açtığımızda da ilk birbirimizi görmek için...
Sayfa 176 - Everest Yayınları
Ayda Tanikyan-Fransızca Öğretmeni
“Khent” lakabını bilmiyordum o zamanlar. Ama bunu duymak şaşırtmadı beni. Dünya yalan dolan, riya ve duygu istismarı üzerinde dönerken doğruyu söyleyebilmek, doğru yerde durabilmek, dün de bugün de delinin işi...
Sayfa 85 - Everest Yayınları
Hrant'tan Rakel'e Dizeler...
Sakın unuttum sanma güzelim.
Geleceğim elbet
gecikmeme neden aslında
bu fazla yakınlığın
Soranlara böyle bellet
Şimdi dinlesin, bu iş bitti diyenler
hem de bugün, eylülün bir gününde
baksınlar şu dünyaya
şöyle bir etraflarına
Mevsim döküntüde ama
ya şu güneş, şu gün
pırıl pırıl sımsıcak
Bak sevdiğim,
şimdi bir kenara yaz
Nasıl unutmuşsa bu günü
götürürken günleri kucak kucak
o uğursuz yaz
Bizim sevdamız, gecikmemiz, umudumuz da
öylesi işte
Yazamadıysan eğer, yüreğine kaz.
Sayfa 176 - Everest Yayınları
Altın-Kitap
Eskiler anlatırdı yine...
“Hadi artık buralardan gideceksiniz,” dediklerinde, götürebilecekleri yükü bohçalarken, belki küp küp altınları gömmüşler toprağın altına ama sırtlamışlar kitaplarını Allah ne verdiyse. Ve götürmüşler götürebildikleri yere kadar. “Oğlum,” derdi büyüklerimiz, “Dedelerimiz altını bıraktılar ama kitabı alıp götürdüler.”
Sayfa 33 - Everest Yayınları
Şimdi... Şöyle bir durum oluyor insanda. Olabilirlik içinde aklına geliyor bazı şeyler ama reddediyorsun. Acaba diye aklına gelen şeyi söylersen, kabul etmiş, doğruluğunu tasdik etmiş olacaksın. İstemiyorsun. Ama zihnine geliyor, yoksa diye, acaba diye bir şeyler...
Hrant Dink'in Kardeşi Yervant:
"Çocukluk yıllarımızdan beri beni koruyan, kollayandı abim... Bana sahip çıktığını da hiç belli etmezdi. Benimle ilgilenmez gibi yaparak ilgilenirdi. Daha üç yaşında olduğum için herhalde, bunu çaktırmadan yapardı. Ama hamam günleri o yıkardı beni, çünkü başkasına müsaade etmezdim. Abim beni çok yıkadı, bense onu bir kez... 23 Ocak 2007'de..."
Toprağın altında ve üstündedir.
Uçmuş çatıların, sesleri kaybolmuş sokakların içindedir.
Adı vicdan olan her yerdedir.
Sayfa 648
Hrant / Son Kavuşma
Beni gömmeye değil, yaşatmaya gelisinizin ilk töreni olacak bu.
Bırakın ağlaşmayı...Yoklayın yureklerinizi...Aranızdan ayrıldığını sandığınız yürek çırpıntılarımi orada duymuyor musunuz?
Cenazemde ardımdan onurlu sözler edecekler. Sağolsunlar. Benim de size iki çift sözüm var,Halil Cibran'dan...
"Veda sizlere ve sizlerin arasında geçirdiğim gençliğe.
Daha dündü ki,sizlerle bir düş'te buluşmuştuk.Kendi yalnizligimda bana türküler dinlettiniz ve ben de sizlerin özlemlerinden gökyüzüne bir kule kurdum.
Ama artık uykumuz kaçtı ve düş dağıldı, artık ayrılmalıyız.
Eğer anının alaca aydınlığında yeniden karşılaşırsak, yeniden bir daha beraberce konuşuruz ve sizler bana daha derin bir şarkı söylersiniz. Ve eğer ellerimiz başka bir düş'te birbirlerini bulursa,gökyüzüne bir başka kule daha dikeriz."
Ağıt toplumuyuz biz... Acıyı kazanç bellemişiz...
Siz ölüm ilanımı veredurun...Bu da benim yaşadığımın ilanıdır.
Sayfa 648Kitabı okudu
Kaldıralım...
Arkadaşımın adı Hrant'tı. Bana onu anlat ,deseler; has adamdı, derim.Asil ruhtu,sıkı dosttu.Cesur yurekti,deli fisekti.Koruyandı,kollayandı.Candı...Tarifi coktu onun,kimselere benzemezdi derim.
Canına kıydılar arkadaşımın.Gazetesinin önünde vurdular onu.Arkadan vurdular hem de,üç kurşunla...
O gün ben de vuruldum.Yasarken değdiği, koca kollarıyla sarıp sarmaladığı, dokunup sifalandirdigi herkes vuruldu.Hepimiz vurulduk.Ama Hrant öldü ; biz kaldık.
Ve gördük. Kaldırımda yüzükoyun yatan Hrant'ı gördük. Üzerine örtmeye çalıştıkları beyaz kağıdı da,altı delik ayakkabılarını da...Hepsini gördük...
Ve bildik...Hrant kaldırımda gozlerimizin önüne serdiği cansız bedeniyle atalarının geçmişini bugüne taşıyan bir köprü oldu ve yaşarken anlatamadiklarini da anlatmayı sürdürdü bize.Her zamanki gibi beden diliyle....
Hrant'in kaldırımdan kaldırıldığını görmedik ama gelen ambulansın çığlığı bizimkine karışırken, yattığı yerdeki kan izlerini de gördük. Bununla da bitmedi...İlerleyen yıllarda ondan adaletin esirgendiginide görecek, kanının yerde kaldığını da bilecektik. Bu "bilgi"yle perdesi açılan gönül gözümüzle o kaldırıma bakacak ,Hrant'ın hâlâ orada yattığını görecektik
Sayfa 17Kitabı okudu