Kitap gerçekten çok güzel hazırlanmış. Ama Basraya gönderilen elçi süleyman ibnil azim hakkında bilgi verilmesi de iyi olurdu. Müslim b Akil hakkında ise gerçekten yeterli bilgi var ve doyurucu. Sonuç olarak gerçekten hz. hüseyin ve yezid mücadelesinden çıkarımım, hak yolunda, liderinin uğrunda, onun izinde cengaver, korkusuz ve vefalı yiğit olup o uğurda şehit olmak gerek, velhasıl adamakıllı ölmek gerek. Yoksa güç uğruna, dünyalık uğruna hak karşısında, batıl tarafta olup canının çıkması gerçekten büyük rezalet, haysiyetsizlik, alçaklık ve korkaklıktır.
İnsanoğluna zaafları hakim, onlara mağlup olunca sahabe oğlu(Ömer b Sa’d) olmak da onun için çıkmayan bir uğursuz ve kötü bir leke olarak üzerinde kalıyor.
Gerçekten Peygamberin torununa yapılan bu vefasızlık, yarı yolda bırakma ve O’nu, ehl-i beytini hunharca katletmek, o sahneleri okurken ki insan diyor ki, gayrimüslim birisi müslümana bunu yapar mı hiç?
Makam uğruna, dünyalık uğruna, zalim ve facir idareciye boyun eğmek, peygamber torununa kılıç çekmek, mızrak atmak, ok atmak o zamanki insanların manevi açıdan, kalbi açıdan kanserden daha beter bir halde olduğunu göstermektedir.
Velhasıl vefa denen şeyi, dini dinin tebliğcisinin torununa karşı din kılıfında onu öldürme ve soyunu kesme yetkisi veren ortamı, Yezidleri ve onu yetiştiren büyüten, iktidara getiren toplumu gözden geçirmek gerek!
Şehitlerin Şahı olan Hz. Hüseyin, Rabbim şefaatine nail eylesin bizleri!
