SENİNLE BAŞLAYIP SENİNLE biten her şeydi aşk. Nefes aldığını bilmek ve o nefesi bir daha hissedebileceğini düşünmekti., Bazen sert esen rüzgâr bazen de hüzne dolan geceydi. Hangi çocuk vazgeçmiş ki düşüp dizini kanattıktan sonra koşup oynamaktan. Her gün acı çeken bir sürü insan varken kim pes etmiş yeni doğan güne gülerek uyanmaktan. Söyle ben senden nasıl vazgeçerim. Aslında aşk en çok sana gelmekti. Gitmeyip hep orada kalmayı düşlemekti. Ben en çok aşkın kavuşmalarını sevdim. Gözlerine baktığım an kalbimin sıkışıp ellerimin terden sırılsıklam olmasını. Konuşurken arada durup gülmeni ve belki de aşkın en çok kokusunu sevdim. Her yanımı saran, içinde sen olan o aşk kokusu. Yaralarıma ne merhem olabilirdi ki aşktan başka? Benim için aşkın diğer bir adı da sendin. Vazgeçilmezlerin en vazgeçilmezi. Aşk umut etmekti. Kışın soğuğunda aynı battaniye altinda teninle ısınmaktı. Aşk çoğu zaman fedakârlık de o hiç üzülmesin yapmaktır. O gülsün diye nefes almak belki diye nefes almaktan vazgeçmekti.

İkinci Tekil Şahıs

Berkay Güzel