Günümüzün de en önemli sorularından biri olan ‘’İnsan Neyle Yaşar? ‘‘ sorusuyla kurguladığı öykülerinde, insanı insan yapan değerleri vurgulamış, Tolstoy. Peki, gerçekten insan neyle yaşar? ‘‘İnsanda SEVGİ olduğunu öğrenmiştim.’’ Diyor İlk öyküde. İlk ve en önemli değerimizi SEVGİ’yi, koşulsuz ve çıkarsız sevebilmeyi öğütlüyor. Daha sonraki öykülerinde ise yardımlaşmanın, kin tutmamanın, hoşgörülü olmanın önemini anlatıyor ve hatta barışın, sevginin, iyi niyetin insana neler kattığını, insanı yücelttiğini, ileriye götürdüğü gösteren ders niteliğindeki sonlara bağlıyor.
‘’Biri seni gücendirirse Tanrı’nın emrine uy ve affet onu; hem hayatın dertsiz, kaygısız hem de vicdanın hep rahat olur.’’ Diyerek affetmeyi öğütlüyor, bir başka öyküsünde de. İnsanın doyumsuzluğunu ve daima daha fazlasını istemesini, açgözlülüğünün sonuçlarını gözler önüne seriyor.
Evrensel değerleri, minik hikayeleri ile okuyucuya aktarırken akıcı ve bir çırpıda okunan mükemmel bir kitap çıkarıyor ortaya. Öğle aranızda bile okuyabileceğiniz bu 86 sayfalık kitabın gerçek hayat kesitleriyle ve günlük hayatta, hemen her kültürde karşılaşabileceğimiz olaylarla ilişkilendirilmiş olması da bize tanıdık gelen, bizden bir yanı ortaya koyuyor. Okuyacak olanlara önerilir.
