İnsancıklar
Fyodor DostoyevskiEn Eski İnsancıklar Sözleri ve Alıntıları
En Eski İnsancıklar sözleri ve alıntılarını, en eski İnsancıklar kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Edebiyat çok iyi bir şeymiş Varenka. Bunu evvelsi gün aralarındayken öğrendim. Derin ve öğretici! İnsanın kalbine güç veriyor. Okudukları kitapta buna dair başka fikirler de vardı. Edebiyat bir resime, daha doğrusu hem resime, hem aynaya benziyor. İhtiraslar, ifade, çok ince tenkit, faydalı dersler ve vesikalar…”
Sayın Makar Alekseyevich,
Sonunda beni kavga etmek zorunda bırakacaksınız. Makar Alekseyevich, yemin ederim hediyeleriniz için çok
üzülüyorum. Size nelere mal oluyordur. Bunları alabilmek için ne kadar gerekli ihtiyaçlarınızdan fedakârlık
ettiğinizi biliyorum. Size kaç kez hiçbir seye ihtiyacım olmadığını söyledim. Bugüne kadar bana yağdırdığınız
seyleri ödeyecek durumda değilim. Hele su çiçeklere ne gerek var? Kınaçiçeği tamam da, sardunya ne oluyor?
Bos bulunup ağzımdan bir laf kaçırdım siz de hemen kosup almıssınız! Eminim çok pahalıdır. Çiçekleri de çok
güzel doğrusu! Küçücük kırmızı haç gibi. Böyle güzel sardunyaları nereden buldunuz? Onları pencerenin önüne
koydum, oradan daha güzel görünürler. Yere tahta bir sıra koyup geri kalan çiçekleri onun üzerine dizeceğim,
hele bir param olsun da! Fedora da çok seviyor. Odamız cennet gibi temiz ve aydınlık! Peki sekerler neden?
Parmaklarından teker teker şefkatle öperim, benim küçük meleğim.
Sayfa 27
"Neden gençliğimde kitap okumadım?" diye kendime kızdım.
Sayfa 65
Fakir insan nazlı oluyor anacığım. Fakirlikle sefilliği birbirinden ayırmamız lazım. Sefil insanın kaybedecek bir şeyi kalmamıştır. Yaşamaktan başka bir düşüncesi yoktur. Utanmayı bile unutmuştur. Ancak fakir insan öyle değildir. Çarşıda dolaşırken, sokakta yürürken, evine girerken yanından geçen insanlara ürkek ürkek bakar. "benden mi söz ediyorlar?" Diye kulak kabartır. Gülen veya tebessüm eden bir adam görse, " benim perişan halime gülüyor." Diye geçirir içinden.
Sayfa 98
En çok kapı dinleyen insanlardan nefret ederim. İnsanın hırsız olması için başkasına ait bir eşyayı çalması gerekmez; başkasına ait sırları çalmak da hırsızlıktır. Hem de hırsızlığın en bayağısıdır.
Dalkavukların, yukarıda dayısı olanların, her fırsatta rüşvet almaktan çekinmeyenlerin üç senede bir dereceleri yükselirken; otuz senelik memurluk hayatımda üç derece ancak alabildim.
Erdemin bize buyurduğu, başkalarının sırtından geçinmemektir. Ben de kimsenin sırtından geçinmiyorum! Yavan, üstelik kimi kez bayat da olsa, yediğim ekmek alın teriyle ve dürüstçe kazanılmıştır.
Mutsuzluk bulaşıcı bir hastalıktır.
İnsan kendisine olan saygısını, onurunu ve güvenini yitirdiği an işi bitmiş demektir. Alabildiğine bir baş aşağı düşüş yaşar.
Hayat bazen ölümden daha acı verici...