“Hayat, belki biz arkadaşları birbirimizden ayrı tutar, birbirimizi düşünmeye pek fırsat vermez. Ama, biz biliriz ki, onlar, sessiz, unutulmuş, her hangi bir yerdedirler. Yine biliriz ki bizlere, ölesiye bağlıdırlar. Ama, tesadüf bizleri karşı karşıya getirdi mi, birbirimizin omuzlarından tutup taşkın bir sevinçle sarsarız. Sahiden bizler beklemeye alışığızdır...”