Ankara’ya en çok yakışan sonbaharda ve kızarmış yaprakların ardında bitirdim bu güzel eseri . Sabahattin Ali’nin bende ki yeri çok farklıdır. Onun eserlerini hep böyle huzur kokan yerlerde bitirmem de bundan sanırım..
Kitap kısa kısa öykülerden oluşuyor . Okurken hiç sıkılmıyorsunuz. Kelimeler, dizeler usulca akıp gidiyor. Altını çizdiğim yeni kelimelere sahip oldum bu güzel kitap sayesinde.
İçeriğinde fakirlikten, aşktan, hastalıktan bahseden hikayelerin hiçbiri abartı değil. Okurken biliyorsunuz ki bir yerlerde yaşanmış bunların hepsi . Bazen bu düşünce ile değişiyorsunuz sayfaları. Bu güzel eseri okuyun, okutturun.. Çok seveceksiniz eminim.
“Fakat sevgili bir vücutta bulunmayan bir şeyi kendisinde taşımaya tahammül etmeyerek onu koparıp atabilmek, işte adaşım, yalnız bu sevmektir.
