Algan Sezgintüredi'nin editörlüğünü yaptığı bu yerli polisiye öyküleri çalışması, bir çok bilinen ve en azından benim bilmediğim yazardan birer öyküyü bir araya getiriyor. Genel anlamda iyi bir çalışma ama şunu söylemek gerek, Doruk Ateş sosyal mesaj kaygısıyla hikayesine zarar verene dek mükemmel bir kitap okuduğumu düşünüyordum. Ancak Doruk Ateş'le beraber Çağan Dikenelli, özellikle fazla meselenin ve olayın hikayeyi bozduğu Gonca Çiftçioğulları çalışması, yetersizlik hissi veren Arkın Gelişim öyküsü, Emrah Poyraz ve Ulaş Özkan öyküsü ile kitabın niteliği zarar görüyor. Bununla birlikte çok iyi öyküler de var:Vera Pars, Günay Gafur, özellikle bilimkurgu atmosferli Ercan Akbay öyküsü Dehlizler Kebapçısı, Feneryolu Cinayetleri kitabıyla bir yerli polisiye klasiği yazdığını düşündüğüm Gencoy Sümer'in yine aynı kitaba selam gönderen öyküsü gibi çalışmalarla kitap yerli polisiye adına ümitvar olmamız için çeşitli sebepler, gerekçeler koyuyor ortaya. Yabancı polisiyelerin formüllü öykülerini yanında daha gerçekçi, sade ve hakikaten buraya ait görünen bu öyküler okunmayı hak ediyor. Yerli polisiye ceset ve ölümde uç noktaları anlatmakta değil de suçun çeşitli sebeplerini göstermek amacıyla çeşitli adaletsizlikler, nefsani arzulardan bahsediyor. Öykülerde, en azından kitabın niteliğini bozan Öykülerde polis ve dedektiflerin konuşmaları, diyalogları sahte bir his veriyor. Çok şeyi anlatmak yerine daha az anlatan, daha az sayıda şeye, kişiye olaya odaklanan ve diyalogları sahte bir his vermeyen öykülerde çıta hak ettiği noktaya yerleşiyor yeniden.
Yerli polisiyeye şans vermeliyim diyen her okuru bu kitaba davet etmek gerek...
