Karlar Ülkesi
Yasunari KawabataSözler ve Alıntılar
anlıyorsun madem söyle bana. söyle bana, içimden geçenleri de anlıyor musun?
gördün mü, anlamıyorsun! bir dolu paran var, ama insanlığın eksik. hiçbir şeyi anlamıyorsun.
Onun tənhalığı qüssəni tapdalayıb,əzib iradəsini qeyri-adi dərəcədə möhkəmlətmişdi.
Anlıyorsun madem söyle bana. söyle bana, içimden geçenleri de anlıyor musun?
gördün mü, anlamıyorsun! bir dolu paran var, ama insanlığın eksik. hiçbir şeyi anlamıyorsun
"...Şu Tokyolular çapraşık insanlar. öyle bir gürültü kargaşalık arasında yaşıyorlar ki, duyguları bölük pörçük oluyor."
"her şey bölük pörçük dünyada."
"ömürler bile, bir süre sonra..."
Nobel ödülünü aldıkdan 3 sene sonra intihar eden Japon Y. Kavabata
"Karlar Ülkesi" romanında şöyle diyor:
"İnsanlar birbirinden beton duvarlarla ayrılmış bulunuyor ve bu duvarlar herhangi bir sevgi akımına engel oluyor.Tabiat, kalkınma adına boğuluyor...."
Peki bu ne biçim uygarlık? İnsanların değeri nedir? Namus, haysiyet, onur, saygı nerede kaldı?Kimlere güven duyulacak? Bunların hepsi artık geçerliliklerini yitirmiş kavramlar mı?
Böyle bir toplum gerçekten hastadır. Ruhi bunalım sanayi toplumunu ve özellikle Batıyı öyle bir sarsmış ki insan ilişkileri dumura uğramışdır. Modern dünyada gerçekten İnsan ölüyor...
“Erkenden gölgelere boğulan vadinin üzerine akşam renkleri çökmüştü bile. Alaca karanlığın içinde, akşam güneşinin ışığını hâlâ yansıtan uzak dağlar iyice yakınlaşmış gibi görünüyordu.
Zamanla uçurumlar, yakın ya da uzak, yüksek ya da alçak oluşlarına göre gölgelere bürünmeye başladı. Şimdi, ölgün bir ışık içinde yüzen karlı tepelerin ardında gökyüzü kıpkırmızıydı.
Irmak kıyısında, kayak alanında, tapınak korusunda simsiyah sedirler seçiliyordu.
Şimamura’nın içine çökmüş olan ıssız boşluğun üzerine Komako sıcacık bir ışık gibi serpildi.”
Sayfa 60Kitabı okudu