Estetik, saf güzellik üzerine şiir gibi bir dille yazılmış rafine bir Japon romanı. Her satırından zerafet akıyor.
Bir hikayesi var, ancak hikayeden ziyade, anlatıyı oluşturan parçaların güzelliğine; mesela başta kar ve ağaçlar, yıldızlar olmak üzere mekana, başkahraman Komako'nun dış görünüşü ve kalbine, Yoko'nun sesine ve zerafetine kaptırıp gidiyorsunuz okurken. Hikaye şöyle: Zengin ve evli bir işadamı olan Shimamura başkentten bir taşra kasabasına daha önce tanıştığı bir geyşa olan Komako'yu ziyarete gider. Biindiği trende genç Yoko ve sevdiği adamla karşılaşır. Ölmekte olan bu adam aslında Komako ile daha küçükken nişanlanmış olan Yukio'dur. Komako, onu sevmese ve evlenmeyecek olsa da, vicdanlı ve vefalı biri olarak onun doktor masrafları için calışmaktadır. Shimamura, Komako'yu görmeye gitmesine rağmen Yoko'dan da etkilenir. Komako, bir geyşa olarak, müşterisine aşık olmaması gerektiğini bilir, yine de kalbi evli, güvenilmez ve aşkına karşılık vermeyen Shimamura"ya aşıktır. Shimamura ise sadece güzellikten etkilenir. Bu güzellik bir kadında,yaprakta, ağaçta, karda ya da zarif bir elbisede de olabilir.
Geleneksel toplumlarda imkansız olan bir aşkı anlatan roman, diliyle, mekan aktarımıyla ve temasıyla öne çıkıyor. Yazarın Kiraz Çiçekleri romanını yıllar önce okumuş, tadı damağımda kalmıştı. Şimdi sırada Go Ustası var.
