Yanlış olan bendim, hayatı hep başkalarıyla birlikte düşünüyorum. Bu doğru değil. Sevgili, arkadaş, dost, aile, hepsi bir yere kadar; tek gerçek, yalnızlığımız.
Kimse kimseyi tanıyamaz. Tanıdığımızı sanırız. Tanıdığımız kadarına inanırız. Eğer gerçekten tanısak, bırakın aşkı filan, kimse kimseyle arkadaş bile olamaz.
Ulus devletlerin kurulması şunun şurasında birkaç yüzyıllık bir mesele. Muhtemelen birkaç yüzyıl sonra da ortadan kalkacak. Beni asıl ilgilendiren kültür. Özellikle de bu topraklardaki tarihsel kültür. Öyle zengin, öyle derin, öyle çok ki. Yıkılmış şehirlerden, sadece sütunları kalmış saraylardan, Batılıların yağmaladığı tapınaklardan, yani antik kalıntılardan söz etmiyorum. Hâlâ içimizde yaşayan, günlük davranışlarımızı belirleyen, eski kültürlerin vazgeçemediğimiz alışkanlıklarından bahsediyorum.