Bir kayıp arıyoruz efendim,
İyi bir öğrenim görmüş, cesur, kendi ayakları üzerinde durabilen bir kadın arıyoruz. Konsolos Vildan beyin kızı, gazeteci karısı değil kendi olabilmek isteyen bir kadın... Biliyorum hepiniz rastladınız ona, toplumsal kalıplar içerisine girmeyi reddettiği için hor görülen, yaşam tarzıyla çevresi, toplum normlarıyla mutluluğu arasında seçim yapmaya zorlanan her kadındı o.
Ben Sait Faik'le beraber Ankara'nın ayazında rastladım ona. Nevin hanım... Üşüyordu, mutsuz bir evlilik yapmış nasıl üşümez? Mutluluk diyorum, bir otobüsün arka koltuğunda buldum diyor, otobüs biletçisi bırakmış. Huzur diyorum, balıkçı çocuğun omzuna hiç yaslandın mı Yaren? diyor, huzur işte orada!
Çevresinin dediklerine kulaklarını tıkıyor, kendi olarak mutlu olmak istiyor. Lütfen, görürseniz değmeyin ona...
"Kayıp Aranıyor" Sait Faik'in toplumsal eleştiride bulunduğu kısa ama çok derin bir romanı. Çocuklukta Sait Faik kitapları sonucu yaşadığım tramvalar yüzünden hep ertelediğim yazar. Hep söyledim yahu şu çocuklara bir Ömer Seyfettin bir de Sait Faik okutmayın! Konsantrasyon gerektiren, düşündüren bu güzel eserleri şuncacık çocuk ne anlayacak? Okumayı sevdiremediğiniz gibi soğutuyorsunuz da. Ama siz okuyun, dönemin atmosferini, Anadolu'nun güzel havasını her sayfada hissedeceksiniz.
İbrahim 'a ve Sait Faik'le olan dostluğuna ithaftır.
Anım-Tanışıklığım:
Üniversiteye ilk gittiğim zamanlar, ruhum çok daralmıştı. Her insanın başından geçebilecek şu meşhur rehavetlerden, benim de payıma düşmüştü. Karabük