Kekeme Çocuklar Korosu
Tarık TufanEn Eski Kekeme Çocuklar Korosu Gönderileri
En Eski Kekeme Çocuklar Korosu kitaplarını, en eski Kekeme Çocuklar Korosu sözleri ve alıntılarını, en eski Kekeme Çocuklar Korosu yazarlarını, en eski Kekeme Çocuklar Korosu yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Tanrı'yı oynamak!
Ellerine geçirdikleri her imkanı, her mülkiyeti sahiplenme duygusuyla otorite aracı olarak kullanma duygusu bu.
Hükmetmek, karar vermek, geleceği belirleme gücünü elinde tutmak. İnsanlara ış ve rızk verdiğine inanmak, insanları sınıflamak sonra. Cenneti ve cehennemi pay etmek.
Bütün bunlar düpedüz Tanrı'yı oynamak değil de nedir?
Zavallı insan bu kez zor bir oyun seçti ve acı duyacak..
Hayatı kalabalıklaştırdıkça ölümü içinden çıkılmaz bir hale dönüştürüyorsun. 'sevgilim hayat ' palavralarını bırak artık. Ona çoğu zaman bir fahişe gibi davranıyorsun. Onu aldatıyorsun hala. Şimdi düşkün bir kadın gibi, hayat arka sokaklarda dolaşıyor.
Hayatı, bir kitabı okur gibi geriye yaslanıp okuyamazsın. DİRENİŞ ayakta filizlenir, yürüyüştür ayakta kalmanın besini. Geçirilmiş bir yaşamın, zayıf kalmış kalbini taşıyorsun..
Sayfa 36Kitabı okudu
"Sınırlar yürümesini bilmeyenler içindir."
Sizler!
Yaşamı sözcüklerde boğanlar, hayat yoksulları...
Aşksızlıktan ölenler, ciddiyetten ölenler, standart yaşam budalaları...
Allah kadar cezalandırıcı olduklarını düşünenler, cenneti etiketleyenler, cehennem reklamcıları...
''Beni fark etmediğin her gün bir yanım daha sancıyordu. Belki de gözlerine bakmanın günahıydı, kurduğum hayallerin bedeliydi üzerimde gezinen suzinak hüzünler.''
Sayfa 35Kitabı okudu
''En son hangi acı seni uykusuz bıraktı, en son hangi coğrafyaya gözyaşı döktün, en son hangi cümle beynini darmadağın edercesine odanın duvarlarında yankılandı, söylesene?''
Sayfa 49Kitabı okudu
''Bir grup genç insan reel hayatla, okudukları kitapları arasına sıkışmış ve çıkış yolu arıyorlardı. Sakındıkları her şey karşılarına çıkıyor ve kendilerinden yeniden tercih yapmalarını bekliyordu. Her tercih biraz daha yoruyordu zihinlerini. Cahiliye adını verdikleri geçmiş yaşantılarından kalan herkesi bir çırpıda siliveriyor ve gitgide koyulaşan yalnızlığa düşüyorlardı. Müşrik! anne ve babaların, iman eden! oğulları candan bir sarılışı unutuyorlardı bir zaman sonra.''
Sayfa 107Kitabı okudu
