Kem Gözlere Anadolu
Elif ŞafakKem Gözlere Anadolu Gönderileri
Kem Gözlere Anadolu kitaplarını, Kem Gözlere Anadolu sözleri ve alıntılarını, Kem Gözlere Anadolu yazarlarını, Kem Gözlere Anadolu yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Neden bu kadar tedirginiz? Omuzlarımız eziliyor maskelerin altında.
Sayfa 35 - Evrensel Basım YayınKitabı okudu
Koca kentin vaktinden önce yaşlanmış gökyüzü, çattı kaşlarını; kaçınmadı hışmımızdan. Sapanlarımızı, gökyüzüne çevirdik bu kez; bir bulut yaralandı başından.
Sayfa 32 - Evrensel Basım YayınKitabı okudu
İsmi çabuk yayılan rahat edemezmiş bu topraklarda; döşeğini göçlere hazırlarmış.
Sayfa 23 - Evrensel Basım YayınKitabı okudu
Kirpiklerini azarlayıp, bir kez olsun baksaydı karşısındaki yorgun yüze, fark ederdi belki de, başkalarına öykülerini anlatanların, kendi içlerinde ne kadar yalnız olduklarını.
Sayfa 22 - Evrensel Basım YayınKitabı okudu
Kahve bir yudum dostluktu onlar için; bir küçük silleydi yaşamın tekdüzeliğine vurulmuş. Nice cezalar verilmiş, nice kelleler kesilmişti bu yüzden. Yine de terk edilmemişti kahve; yine de küstürülmemişti, çok aşık usandıran bu Yemenli sevgili.
Sayfa 22 - Evrensel Basım YayınKitabı okudu
Ceviziçi Tahir mum satmayı sever miydi acaba? Yanıtını kendi de bilmezdi ki; sorularına karşılık aramazdı da zaten. Ama mumlarını severdi. Bazen, bir mum kadar cılız görürdü kendini; bir mum kadar yalnız. Geceleri, kayıp giderdi İstanbul'un avuçlarından; damla damla erirdi düşlerinde. Ve bir mum gibi boğuşurdu karanlıkla; kendine ışık veremeden.
Sayfa 21 - Evrensel Basım YayınKitabı okudu
İstanbul şehri bir dikenli bilmece; desenlerinin, yerlerini bir türlü beğenmediği, aceleye getirilmiş bir resim ya da. Sen nasılsan öyle görürsün İstanbul'u; kendine benzetirsin.
Sayfa 21 - Evrensel Basım YayınKitabı okudu
Nasıl bilebilirdik ki o günlerde, zulüm dediğin bir kaba sığmaz; ve hiç kimse ateşin sahibi olamaz.
Sayfa 13 - Evrensel Basım YayınKitabı okudu
İki gizli taşımız vardı yastıklarımızın altında; biri utanç, diğeri yalnızlık; ve ikisini hızla birbirine sürttüğümüzde, ateşle karşılaşacağımızı henüz bilmiyorduk. Zamanın girdapsız bir akışı, tarihin tek bir yüzü olduğuna inandığımız günlerdi.
Sayfa 12 - Evrensel Basım YayınKitabı okudu
Sabahtan beri, aralıksız yağmur yağıyordu. Suya doymuştu bu kuzgunî şehir; gizliden gizliye taşmaya hazırlanıyordu. Bir tek kuytulardaki fareler biliyordu bunu; bir de denizcilik müzesinde elden ayaktan kesilen gemiler.
Sayfa 12 - Evrensel Basım YayınKitabı okudu
Topal Kartallara Tarihsiz Avcılar
Bu evde kalan her kadın uyanır uyanmaz ilk iş aynaya bakar. Çünkü geceden kalma hayalleri bir çırpıda tuzla buz eden bir tek aynalardır, en iyi onlar vurur yüzümüze kim olduğumuzu ve niçin yaşadığımızı.
Sayfa 81 - evrensel kültür kitaplığı, mart 1994Kitabı okudu
Sarı Sızı
Erkek, ucu kırık bir kalemle beynine çizdi kadının gidişini. Bir su damlasıyla yoğurdu zamanı ; henüz yaşanmamış ne varsa usulca içine akıp dipsiz bir göle dönüştü bağrında.
....
O gece yağmur yalnızca hapishaneye yağdı. Cam buğulandı.
Sonra onlar sustu, avluda birikti öyküleri.
Sayfa 79 - evrensel kültür kitaplığı, mart 1994Kitabı okudu
Çeyiz Sandığından Çıkan Kırk Günlük Öykü
Sokağın bir ucunda yaşlı, beyazı bir dikişte içmiş bir kadın oturuyor; elinde örgüsü; bir ters, bir düz. Yaşlı kadın, elindeki incecik şişlerle, pembe patikleri, incitmekten ürkercesine, büyük bir özenle tutuyor. Beyazın üzerinde dans ediyor yılların göz nuru; sevdası. Doğacak torunlara adanan bir gelecek beliriyor ilmiklerin dizilişinde, bir de uçurtmaya benzer şekiller. Bense yaramaz bir kız çocuğu gibi, kadının yaptığını yapmaya çalışıyor, onu taklit ediyorum. Oysa henüz bilmiyorum iki sivri şişle delinebileceğini çeşmelerden doldurulan bidonların, büyüteçsiz görülmeyen hüsranların. Sımsıkı sarılmışım kaleme, öyküler örüyorum kendime. Yakında, çocukluğumu evlendireceğim.
Sayfa 70 - evrensel kültür kitaplığı, mart 1994Kitabı okudu
Toprağın Altında Dönen Rüzgargülüne Övgü
Burada bir şeyler yanlış gidiyor çocuk, geceye saklanmış dualar bil ki bu yüzden. Burada kadınlar acıyla sevişip acıyı doğuruyorlar. Suların içinden gelen bebek kızsa eğer inan ki dört yönlü bir ağıt yakılıyor. Ve her ağıt dalgaların parçalandığı an kalene alınmış bir şiir gibi bitimsizce uzuyor karanlıkta. Her gece bir küçük yürek, bal rengi bir kayık acı çekiyor çocuk, ağlayamaması bil ki bu yüzden.
Sayfa 64 - evrensel kültür kitaplığı, mart 1994Kitabı okudu