Kendine Bakma Kitabı
Cem MumcuKendine Bakma Kitabı Sözleri ve Alıntıları
Kendine Bakma Kitabı sözleri ve alıntılarını, Kendine Bakma Kitabı kitap alıntılarını, Kendine Bakma Kitabı en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.#Günaydın
“Senin kolunu bırakmamdan korkmanı, senin kolunu tutamamaktan korkmamı seviyorum.
İstersem gidebilme gücümü, istersen gidebilme gücünü ve bu güç bizdeyken gitmemelerimizi seviyorum.”
Sayfa 26Kitabı okudu
“Aynadan kırık bir parça uzatsam okura, bakarmı acaba, eli kesilir mi?”
Sayfa 11Kitabı okudu
“Geçici çözümler ve çarelerle ruhlarınızı makyajlayın.”
Sayfa 68Kitabı okudu
“ Umursamazlığı, kayıtsızlığı, arzu etmeyişi, heyecansızlığı ‘cool’ bulmaya başladık.”
Sayfa 36Kitabı okudu
“Twit at, izi kalsın.”
Sayfa 116Kitabı okudu
Zaten hangi delilik kendi akışının önüne geçebilir ki? Geçse delilik mi olur?
Zaten aşk dediğin, onu "o" sanmak, ondan "o" na ulaşmak, onu "o" yapmak değil mi? Kendinin ötesinde bir öteye uzanmak değil mi?
Oysa gidebilme özgürlüğünü hissettiğimiz yerde kalmaktır güzel olan.
Hepimiz vitrine çıkmak istiyoruz. Hayat bir vitrine dönüşüyor. Vitrinin dışındakiler de camın öte yanına geçmek istiyorlar. Çok ama çok küçük bir azınlık, vitrinin önünde içerideki milyonlarca maymunu hüzünlü hattâ büyük bir acıyla izlerken, camın içinde kalan çoğunluk onların ne kadar bakımsız, yüzlerinin ne kadar kırışık, pantolonlarının ne de acaip olduklarını söylüyorlar birbirlerine...
Melankoli, kapkara bir kepçedir. Kendi derinlerimize daldırdığımız kapkara bir kepçe. Ama yukarı çıkardığımız balçık kendi hamurumuza eklenir. Eğer çıkabildiysek karanlıktan, iyi gelir bize. İnsan ki; kendi aynasında büyüdükçe küçülür, küçüldükçe büyür.
Sayfa 216Kitabı okudu
bizi ıskalatan, korkak ıssız adamlık/kadınlık...
Kediye 'Öte' ismini koydum. Onu yaşamla ölümün, özgürlükle mahkumiyetin, bilinenle bilinmeyenin, çoklukla tekliğin, gitmelerle kalmaların tam arasında gördüm. Hem cesurdu hem de tedirgin. Seçim yapması gerekti çünkü. Seçmek özgür olmak demekti. Özgürlük ise zor işti. Sorumluluk demekti çünkü. Başka bir ihtimal yokken seçmek yoktu. Oysa bir ikincisi bile çıkması ihtimallerin seçmek demekti artık. Üç şey yapabilirdi güzeller güzeli 'Öte' cik... Bunlardan ikisi onu öyle ya da böyle mutlu ederdi. Üçüncüsü onu mutsuz kılacak tek seçenekti. Benimle gelmek veya orada kalmaktı yapabileceği iki şey. Üçüncüsü tam orta yerde beklemesi olurdu. Benimle gelse orada yaşayacaklarını, orada kalsa benimle yaşayacaklarını kaçıracaktı; ya da benimle gelse beraber yaşayacaklarımızı, kalsa orada yaşayacaklarını kazanacaktı. Ama her ikisini de yapmayıp tam yol ayrımında bekleseydi, sadece bekleyecekti. Hangisinin daha iyi bir fırsat, hangisinin daha iyi bir ihtimal olduğuna bir türlü karar veremediği için bekleyen ya da o kavşakta ayak üstü sevişenler gibi... Ya şunu kaçırırsam diye her gün sevişip aslında kimseyle gerçekten sevişmeyen, sevişmeleri asla kovalarını doldurmayanlar gibi... Herkesin, herkesin içine girdiğini sanırken; kimsenin, kimsenin içine girmediği giremediği o bomboş sevişmeler gibi. Yolların çokluğundan kararsız kalıp oradan dönme özgürlüklerini görmedikleri için korkarak kavşakta bekleyen, seçecekleri bir yolda görecekleri binlerce güzelliği kaçıran ya da o yolun devamındaki binlerce yeni ihtimali ıskalayanlar gibi... O 'ıssız' denen korkak 'adam'lar ve o korkak kadınlar gibi...
Kedi, beni tercih etmese de Öte ismini hak etti...
storytel:00:16:12sn
Neyi niçin aldigimiza, neyi niçin seçtiğimize, neyi niçin istediğimize bakalım. Bakalım ki "içgörü"müz gelişsin.
salak olun, delirin, saçmalayın, ahlakınızı yitirin, kötü şeyler yapın hiç fark etmez. eğer olduğunuz şey birilerinin olumlu ya da olumsuz ilgisini çekiyorsa artık siz pazarlama mecrası olabilirsiniz.
Demlerle demlediğiniz bu hayata, "Hayatım" diyerek onu size ait kılın önce.
O "an"larda kendi ayaklarımıza bakar mıyız bizi nereye götürüyorlar diye? Ve onlar gerçekten, "Kendi" ayaklarımız mıdır? Oysa gittiğimiz yön bizim olacaktır istesek de istemesek de.