Kendini Savunan İnsan Gönderileri
Kendini Savunan İnsan kitaplarını, Kendini Savunan İnsan sözleri ve alıntılarını, Kendini Savunan İnsan yazarlarını, Kendini Savunan İnsan yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
İnsan, ülküsünün ve amacının kendi dışında, bulutların üstünde, geçmişte ya da gelecekte olduğuna inandığı sürece, hep kendi dışına çıkacak ve mutluluğu bulunamayacağı bir yerde arayacaktır. Böylece o, çözümleri ve yanıtları bulunabilecekleri tek yer -yani kendisi-dışındaki her yerde aramayı sürdürecektir. 
Bizler, herkesi aynı yol üstünde gördüğümüz için izlediğimiz yolun bizi bir amaca götürmesi gerektiğine inanmakta olan bir sürüyüz. Karanlıktayız ve cesaretimizi koruyoruz; çünkü herkesin de bizim gibi ıslık çaldığını duymaktayız. 
Japon ressam Hokusai
“ Altı yaşımdan beri nesnelerin biçimlerini çizmeye aşırı bir tutkum vardı. Elli yaşıma girdiğimde, sonsuz sayıda diyebileceğim kadar çok resim yapmıştım. Ama yetmişimden önce yapmış olduklarımın hiçbiri sözü edilmeye değer resimler değildir. Yetmiş üçümde iken artık doğanın, hayvanların, bitkilerin, kuş, balık ve böceklerin gerçek yapılarına ilişkin bazı şeyler öğrenmiştim. Bunun sonucu olarak seksenime girdiğimde daha fazla gelişme göstermiş olacağım. doksanımda nesneleri gizini kavrayabilecek; yüz yaşımda ise kesinlikle olağanüstü bir evreye ulaşmış olacağım. Yüz on yaşıma geldiğimde ise ister bir nokta isterse bir çizgi olsun yaptığım her şey canlı olacak. Bu söylenenler, bir zamanlar Hokusai şimdi ise Gwokio Rojin olan yetmiş beş yaşındaki, diller gibi resim tutkunu yaşlı adam tarafından yazılmıştır.”
Havadaki İç Çekiş
Biz şarkılarız.
Bizi söylemiş olman gerekirdi.
Yüreğinin derinliklerinde
Umutsuzluk bizi kırdı.
Uzandık ve bekledik.
Ama bizi hiç çağırmadın.
Sana binlerce kez
Lanet olsun!
Çiğ Damlaları
Biz gözyaşlarıyız,
Hiçbir zaman dökülmemiş olan.
Tüm yürekleri ürperten
Sivri buz damlacıkları.
Eriyebilirdik,
Ama şimdi keskin uçlarımız
İnatçı bir yürek içinde dondu.
Yara kapandı;
Gücümüz yitip gitti.
İnsanın özgelişiminin hiçbir zaman tamamlanamaması, insansal duruma ilişkin trajedinin bir bölümüdür. Giderek en iyi koşullar altında bile, insanın gizli güçlerinin yalnızca bir bölümü gerçekleştirilir. İnsan, her zaman tam anlamında doğmadan önce ölür.
Gücünü üretici bir şekilde harcamakla insan, güçlerini artırır, yani 'tüketilmeden yanar'.
Kimse bir rastlantı sonucu sevilmez. Sevgiyi, insanın kendi sevme gücü üretir. Tıpkı insanın bir şeylere ilgi duymasının kendisini de ilginç kılması gibi.
Herhangi biri tarafından seviliyor olmak, onlar için öylesine karşı konulamaz bir yaşantıdır ki, kendilerine sevgi ya da sevgiye benzer bir şey veren kim olursa olsun âşık olurlar.
Spinoza'ya göre varlığını korumak, yetenekli olduğu şey haline gelebilmektir.
Mutluluk, 'etkinlik' ve 'yararlılık'ın sonucudur. Mutluluk dingin bir nitelik ya da ruhsal bir durum değildir.
İnsan, kültürün üstüne metnini yazabileceği boş bir kağıt parçası değildir.
İnsan kendini köleliğe uyarlayabilir, ama bu duruma, düşünsel ve ahlaksal niteliklerini alçaltarak tepki gösterir. O, karşılıklı güvensizlik ve düşmanlığın egemen olduğu bir kültüre de uyarlanabilir, ama bu uyarlamaya da zayıf ve ürün vermeyen biri haline gelerek tepkide bulunur. İnsan, kendini cinsel itilimlerin bastırılmasını isteyen kültürel koşullara da uyarlayabilir, ama bu uyarlamayı başarırken Freud'un göstermiş olduğu türden nevrotik belirtiler geliştirir.
İnsanın yaşam amacı, onun kendi güçlerini, doğasının yasalarına uygun şekilde ortaya koyması olarak anlaşılmalıdır.
Yaşam sanatında insan, hem sanatçı hem de sanatının objesidir. Bu sanatta o, hem yontucu hem mermer, hem doktor hem de hastadır.