Okuduğum üçüncü Murathan Mungan kitabı. Kitap dokuz öyküden oluşuyor. Yine güzel cümleler, ezber bozan anlatımlar sarıyor etrafınızı... Hikayelerin çoğunluğunu oluşturanlar çocukluğunuzun masalları... Bambaşka bir yüzle çıkıyor karşınıza, hani o üvey anneler, kötü cadılar, kötü kalpli insanlar, iyi krallar, güzel prensesler, yakışıklı prensler, mutlu mesut yaşayan halklar ve mutlu biten sonlar var ya bu masallarda yok işte!
Hikayelerin isimleri; Yedi cücesi olmayan bir pamuk prenses, Boyacıköy'de kanlı bir aşk cinayeti, Stelyanos Hrisopulos gemisi, Zamanımızın bir Külkedisi, Makas, Hedda Gabler diye bir kadın, Yüzyıllık uyuyan güzel, Aşkın gözyaşları ya da Rapunzel ile Avare, Tutkunun Veronica Voss'u. Beni en çok etkileyen öykü"Aşkın gözyaşları ya da Rapunzel ile Avare" son iki sayfasında olayın gerçek boyutunu görebiliyorsunuz o zamana kadar okuduğunuz sayfalarda ki kafanızda oluşan resimler tamamen darmadağın oluyor. O kadar etkilendim ki son iki sayfayı iki kere okudum, sanki olayları yanlış okuyan benmişim de bir kere daha okursam düzelecekmiş gibi.
Bu eserinde ilk hikayeden itibaren dikkatimi çeken bir diğer nokta ise (diğer eserlerini bilmiyorum ancak üç eserinden yola çıkarak bir değerlendirme yapabilirim) anlatıcı kadın, bütün hikayelerinde de anlatıcı kadındı. Zor bir işi o kadar ustaca yapmış ki hayran olmamak elde değil.
Kitapla kalın efenim :)
