Kış Günlüğü
Paul AusterKış Günlüğü Gönderileri
Kış Günlüğü kitaplarını, Kış Günlüğü sözleri ve alıntılarını, Kış Günlüğü yazarlarını, Kış Günlüğü yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Her gün yüzlerce hayal kurarsın ve hiç biri gerçek olmaz; ama bir gün bir gerçek yaşarsın, hiçbir hayale sığmaz."
Bugün kar daha çok yağıyor,ben yataktan kalkıp pencereye giderken arka bahçedeki ağaçların dalları bembeyaz oluyor.
Sayfa 11
Bunu hak etmemiştin, ama hak etmemiş de değildin. Öylece oluverdi işte ve buna şans demekten başka yol yok.
Sayfa 170Kitabı okudu
Düşlerinde babanla konuşuyorsun. Yıllardır, bilincin öte yanındaki karanlık bir odada senin ziyaretine geliyor, seninle masaya oturuyor, uzun, acelesiz bir sohbete başlıyor, hep serinkanlı ve hep dikkatli, sana sevecen ve iyi niyetli davranıyor, ona söylediklerini her zaman büyük dikkatle dinliyor, ama rüya bitip de uyandığın zaman ne kendi sözlerinden birini anımsıyorsun ne de onun sözlerinden bir tekini.
Sayfa 193 - Can YayınlarıKitabı okudu
Annene Verona’da tek yatak odalı bir ev aldın, bir araba kiraladın ve ikinizin de yeterli gördüğü miktarda aylık harçlık bağladın. Dünyada bu durumda kalan tek erkek evlat sen değildin, yine de bir zamanlar sana bakmış olan insana bakmak, hayatında rollerin değiştiği bir noktaya gelmiş olmak, sen babalık rolünü üstlenirken onun çaresiz bir çocuk durumuna düşmüş olması seni tedirgin ediyor, tuhaf geliyordu.
Sayfa 127 - Can YayınlarıKitabı okudu
Bazı filmleri seyrederken gözlerin dolar, çeşitli kitapların sayfalarına gözyaşların damlar, büyük kişisel üzüntülerde ağlamışlığın vardır, ama ölüm seni dondurur, kilitler, her türlü duygudan, etkiden, yüreğinle bağlantıdan koparır. En başından beri ölüm karşısında donup kalmışsındır, annenin ölümünde de aynı şey oldu. En azından başlangıçta, ilk iki gün iki gece hiç tepki vermedin, ama sonra yıldırım yeniden çarptı ve yanıp kavruldun.
Sayfa 111 - Can YayınlarıKitabı okudu
Yalnız yaşamaktan nefret ederdi, bir yalnızlık boşluğuna dayanabilecek ruhsal donanımdan yoksundu ve çok geçmeden yine ortalıkta görünmeye başladı.
İnsan neden hep tatsız, tuzsuz, huysuz kişilerin çirkin olacağını düşünmek ister?
Uykusuzluk değil de yatağa girmeyi istememek gibi bir sorunun var, kitap okuyorsan hadi bir bölüm daha okuyayım..
Şimdi o günleri düşündüğün zaman, o insanların senin eğitiminin önemli bir
parçası olduğunu, yaşamında onlar olmasaydı insan olmanın anlamını yeterince kavrayamayacağını, derinlikten ve merhametten yoksun kalacağını, acının ve eksikliğin metafiziğini hiç algılayamayacağını hissediyorsun.
“Annen ölmüş, sen de duygusuz bir tahta parçasına dönmüşsün.”
Muhtemelen insanın en büyük başarısı hayatının sonunda sevilebilir olabilmektir.